Af en toe is er zo’n evangelielezing waar je kop noch staart aan krijgt. Zo’n uitspraak van Jezus waarop je spontaan uitroept: ‘Komaan Jezus! Seriously?’
Vooral als je de tekst ook nog voor kinderen verteerbaar moet maken, zorgt dat weleens voor problemen. Zoals bij de tekst van deze week bijvoorbeeld. De apostelen vragen om geloof en Jezus repliceert dat je met geloof zelfs tegen een boom kunt zeggen dat hij zijn wortels uit de grond moet trekken en in de zee moet gaan staan.
Daarna volgt nog een stuk over hoe je knechten zelfs na hun lange dagtaak nog moet vragen om jou te bedienen.
Als ik mijn poetsvrouw zo zou behandelen, zou ik haar volgende week niet meer terugzien.
Natuurlijk zal ik het wel weer niet goed begrepen hebben, zullen geleerde exegeten zeggen. Maar het blijft overeind dat de tekst raar overkomt op iemand die hem onbevangen leest.
Als ik een groot geloof had, zou ik het toch liever voor iets anders inzetten dan voor het verplaatsen van de boom in mijn straat naar het strand van Oostende?
Er zijn zoveel mensen met zorgen, er is oorlog en geweld, er is onze arme, bedreigde planeet en nog veel meer.
Ik zou niet weten wat eerst te kiezen, maar beslist geen bomentransport.
Ziezo, het lucht op om dat eens stevig voor de voeten van Jezus te gooien. Misschien vindt Jezus trouwens ook dat Lucas toen niet zijn beste moment had, want er waren in die tijd beslist ook grotere noden.
Wat ik mooi vind in de tekst, is dat de leerlingen vragen om geloof. Omdat ze haarscherp beseffen dat ze dat nodig hebben voor alles wat ze willen doen, voor alles wat er moet gebeuren. En ook Jezus gaat in die lijn verder: met geloof kun je alles.
In onze tijd hebben we dat geloof ook hard nodig. Het maakt een wereld van verschil bij alles wat je plant en doet. Alleen op die manier vinden we de moed om verder te werken.
‘Elke dag is weer een kans om te geloven dat het kan’, zingt De Mens.
Dat geloof houdt ons samen overeind.
