Voor al wie wel eens bang is.
'Mama, ik vind het niet leuk dat er zoveel kriebeldieren aan mijn voetjes zijn; ik ben bang.' Het is 4 uur in de nacht. Mijn handen zoeken naar een zaklamp, ergens naast het bed. Ik schijn over de plek waar ze lag te slapen. Geen kriebeldieren te zien. Wel een paar knuffels die kunnen kietelen.
Gelukkig kunnen we soms licht aansteken om angsten te verdrijven die het donker ons inboezemt. Soms wordt dan duidelijk dat er helemaal niets is om bang voor te zijn. Op andere momenten zal ook het licht niet kunnen helpen om weg te doen wat ons bang maakt. Misschien komt het belicht zelfs nog scherper in het vizier.
Nakomelingen van Jakob, kom mee, laten we leven in het licht van de HEER. (Jesaja 2,5 - 1ste zondag van de advent)
Jesaja spreekt over een bijzonder licht. Een licht dat we zelf niet kunnen aansteken. We hoeven dat ook niet te doen. Want het is er altijd volgens hem. Het gaat immers uit van God. De mensen in Jesaja's tijd voelden zich nochtans in het donker leven. Maar volgens Jesaja is het ondanks die donkere realiteit mogelijk om te kiezen voor het licht. Wanneer velen dat doen, zal dat licht voor iedereen ook beter zichtbaar zijn door het donker heen en wordt het misschien zelfs ooit minder donker.
Woordkracht bestaat rond deze tijd precies één jaar. Hier elke week mogen thuiskomen en delen, is voor mij ook een beetje als een licht in het donker of een zaklamp in de nacht. Dank aan jou, om dat licht mee te laten schijnen.
