De Basiliek van Koekelberg is de 5de grootste kerk ter wereld en vierde recent de 50ste verjaardag. Bekijk de reportage van fotograaf Leo De Bock.
Je ziet het van ver, een groenig bekoepeld bouwwerk dat het noorden van Brussel waarmerkt, je rijdt erlangs en errond. De grote meerderheid van de bezoekers zijn buitenlanders. Voor Vlamingen, nog meer voor Walen, is de basiliek van Koekelberg onbekend en onbemind. Dat is erg onterecht.
Er bestaat een onophoudelijke schoonheid in het art deco monument, sacraal, toentertijd zijn tijd ver vooruit en vandaag nog apart, bijzonder, zonder gelijke.
De basiliek bezoeken, is onderweg zijn in het hoogkoor en sacramentskoor, langs de apsis, de crypte, de dwarsbeuken, de straalkapellen, de gaanderijen van geglazuurd terracotta, de bidkapellen, de glasramen met hun lef van figuratief naast abstract.
Van dat lef getuigt ook een zelden bezochte museum van moderne, religieuze kunst. “Ik schilder niet het reële, niet het irreële, maar wat diep in de mens verscholen zit,” zei Modigliani. Het is het credo van het museum dat subtiel onderhuids aanwezige religieuze geladenheid laat voelen.
Zoals in de Sint-Pietersbasiliek in Rome, kan je in de basiliek van Koekelberg hoog onder de koepel wandelen en de hoofdstad overzien.
En, heel bijzonder, in de kelder oefenen speleologen. Het was ooit een droom: dat Brussel drie bergen zou hebben: de berg van het gerecht, de kunstberg en in Koekelberg de berg van de goede God.
