Broeder Alois, prior van de Taizé-gemeenschap, moedigt jongeren aan om te blijven hopen, in goede en in slechte tijden.
Zondag, in de vooravond, werd met avondgebed vanuit de Verzoeningskerk in het Franse Taizé live het startschot gegeven voor de 43ste editie van de Internationale Jongerenbijeenkomst van de oecumenische gemeenschap van Taizé. De lancering was een bijzonder moment, omdat het startschot noodgedwongen virtueel moest worden gegeven.
Jongeren die dat wensen, kunnen de bijeenkomst en alle geplande activiteiten online gratis volgen. Ze moeten zich daarvoor alleen online registreren. Op het einde van de ontmoeting van vorig jaar in Polen was aangekondigd dat de volgende bijeenkomst in Turijn zou plaatsvinden. Door de coronapandemie is die samenkomst van de jongeren uitgesteld tot eind december 2021.
Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
In zijn boodschap aan de deelnemers benadrukt broeder Alois, de prior van de Taizé-gemeenschap, dat er door de heersende onzekerheid vandaag des te meer nood is aan solidariteit en vriendschap. Hij drukt de jongeren op het hart zorg te dragen voor ons gemeenschappelijk huis. Overal ontstaan nieuwe initiatieven en al bieden zij niet direct het antwoord op het klimaatprobleem, dan nog stellen ze ons nu al in staat om de weg in te slaan naar een levenswijze met meer respect voor het milieu. Hij moedigt de jongeren aan om zich in te zetten voor een rechtvaardiger wereld en om vredestichter te zijn, over alle grenzen heen.
Broeder Alois wijst de jongeren erop dat de coronapandemie enkele zwakke plekken in het menselijke bestaan heeft blootgelegd. Verwijzend naar de encycliek Fratelli tutti van paus Franciscis stelt hij dat we elkaar daardoor nog veel meer dan ooit nodig hebben. Vanuit de horizon die zichtbaar wordt door de opstanding van Christus, komt een licht binnen in ons bestaan. Altijd weer verdrijft het de schaduw van de angst en wordt het een bron van levend water. Christus maakt ons tot partners, als zijn Kerk. Daarom moeten we bereid zijn om iedereen op te nemen in onze vriendschap. Als we door de ogen van Christus kijken, leren we beter de waardigheid van iedere mens en de schoonheid van de schepping te zien. Het gaat daarbij niet om naïef vertrouwen, maar om een hoop die iedere keer opnieuw ontspringt, omdat ze is geworteld in Christus.