De Belgische Artsenvereniging Sint-Lucas verzet zich bij monde van haar voorzitter dr. Henri Maréchal tegen het voorstel om de toegestane periode om abortus uit te voeren te verlengen van 12 tot 18 weken. De verenging verwijt de parlementairen het debat hierover binnenskamers te willen houden. In een zo gevoelige kwestie echter, waar besloten wordt bij welk levend wezen de banden met de samenleving kunnen worden doorgesneden en deze van zijn bescherming; waar we beslissen wie het voorrecht kan genieten mens genoemd te worden en wie dat voorrecht niet kan genieten – lijkt het ons dat de stem die publiekelijk tegen deze beslissing is, ook moet worden gehoord. Later kan dan niet worden gezegd dat niemand zich daartegen heeft verzet.
Wij pleiten daarom voor een groot publiek debat over deze belangrijke kwestie.
De artsenvereniging vraagt zich af of het parlement wel echt bereid is om met dergelijke voorstellen rekening te houden. In feite stemt het voorbeeld van Frankrijk ons nogal pessimistisch over de ware oprechtheid van parlementsleden. Immers, de meningen die tijdens het debat werden ontvangen, werden vernietigd, zonder er rekening mee te houden, omdat het resultaat niet het verhoopte resultaat was.
Wet versus medische ethiek
De Artsenvereniging Sint-Lucas vreest ten tweede voor het de gewetensvrijheid van de artsen. Artsen die niet wensen deel te nemen aan een handeling waarvan zij denken dat ze slecht is, zullen wettelijk verplicht worden om eraan deel te nemen. Er zal geen gewetensvrijheid meer zijn. De vereniging vindt het niet kunnen dat de medische ethiek ondergeschikt wordt aan de wet.
Natuurlijk vermindert de uitvoering van een duidelijk onrechtvaardige wet de verantwoordelijkheid van de arts, maar laat die evenwel niet volledig verdwijnen. De verantwoordelijkheid van de arts in de uitvoering van deze wet vloeit daarom voort uit de wet, die verplichtend wordt. Maar het is wegens dezelfde redenering dat de uitvoerders van nationaalsocialistische beslissingen in de vorige eeuw werden veroordeeld vanuit het oogpunt van morele verantwoordelijkheid.
Staatsdwang laat daarom de individuele morele verantwoordelijkheid nooit verdwijnen.
Op basis hiervan dringen wij aan op de erkenning en bescherming van de gewetensvrijheid van artsen door de wet, en de erkenning van de autonomie van onze medische ethiek, schrijft dr. Henri Maréchal.
De artsenvereniging wijst erop dat deze medische ethiek momenteel wereldwijd wijdverspreid is en opnieuw bevestigd wordt door de World Medical Association, die op het terrein van het begin van het leven concludeert dat het een kwestie van persoonlijke overtuiging en geweten is die moeten worden gerespecteerd. (Handleiding voor Medische Ethiek, 3de editie, blz. 57).
Lees de volledige tekst van de oproep van de Artsenvereniging Sint-Lucas.