Paus Franciscus zei maandagmorgen dat de presynode duidelijk maakt dat de Kerk jongeren ernstig wil nemen. Annelien Boone was een van de 5 sprekers.
Paus Franciscus heeft vanmorgen de presynode geopend in Rome. In zijn openingstoespraak benadrukte hij dat deze bijeenkomst duidelijk moet maken dat de katholieke Kerk naar de jongeren wil luisteren en daarbij niemand wil uitsluiten. De Kerk doet dat niet uit strategische, politieke redenen of om jongeren gunstig te stemmen, maar om beter te begrijpen wat God en de geschiedenis ons vraagt. God houdt van iedereen en elke persoon is persoonlijk geroepen.De jeugd, in abstracte cijfers, bestaat niet. Maar er bestaan wel jongeren. Deze presynode maakt duidelijk dat de katholieke Kerk hen ernstig wil nemen.
Paus Franciscus zei te hopen dat het op deze voorbereidende bijeenkomst tot een open gesprek kan komen en dat de jongeren ook echt durven zeggen wat hen op het hart ligt. Laten wij de schaamte achterwege laten en moedig met elkaar spreken. Iedereen heeft het recht om te spreken en iedereen heeft het recht om gehoord te worden. Ik nodig je deze week uit om jezelf eerlijk en volledig vrij uit te drukken. Jullie zijn de hoofdrolspeler en het is belangrijk dat jullie openlijk spreken. Maar het is minstens even belangrijk om te luisteren naar anderen. Ik verzeker jullie dat je bijdrage ernstig wordt genomen.
Na de openingstoespraak van de paus kwamen jongeren uit de vijf continenten getuigen.
De spits werd afgebeten door Blessing Okoedion uit Nigeria, die getuigde hoe de jongeren in zijn land slachtoffer worden van uitbuiting en slavernij. Daarna kwam Maxime Rassion uit Frankrijk aan het woord, een jongere die niet gedoopt is en ongelovig is. Daarna volgden de getuigenissen van een jongere uit Argentinië, een seminarist uit Oekraïne, een jonge zuster uit China, de nationale voorzitter van de Katholieke Jeugdraad in Zimbabwe, een Amerikaan en een Australiër. Als laatste kwam Annelien Boone, directeur van IJD Pastoraal Vlaanderen, aan het woord. Zij getuigde over geloven in een geseculariseerde samenleving, waar geloven niet langer vanzelfsprekend is en niet meer automatisch door de ouders aan hun kinderen wordt meegegeven. Maar hier liggen ook heel wat kansen voor de Kerk om jongeren te begeleiden. Achteraf omhelsde de paus mij en hij zei: Je bent heel dapper. Mooi!, getuigde Annelien achteraf.