Een van de meest opgemerkte interventies op de openingsplechtigheid van de interreligieuze bijeenkomst Dorst naar vrede zondagavond in Assisi was die van Dominique Lebrun, de aartsbisschop van Rouen, het bisdom van priester Jacques Hamel, die eind juli in de kerk van Saint-Etienne-du-Rouvray door twee moslimterroristen werd vermoord. Mgr. Lebrun blijft de lijn doortrekken zoals hij die al bij zijn eerste reactie op de moord op een van zijn priesters uitzette vanuit Krakau, waar hij toen voor de Wereldjongerendagen verbleef. Hij probeert het gebeuren te bekijken door de ogen van Jezus, te reageren als een christen. Er klonk applaus toen hij voor zijn interventie een foto van Jacques Hamel op het spreekgestoelte zette. Na zijn interventie overheerste emotie, omwille van de diepgang ervan.
De genade van het vergeven
Aartsbisschop Lebrun had het over genade, hij vroeg om genade. Ik bid God om de genade van het vergeven. Wellicht is het niet moeilijk om die twee jonge moordenaars te vergeven. Maar kan ik ook hun sympathisanten vergeven, of meer nog: hun opdrachtgevers? En toch, vroeg de lijdende Christus niet: ‘Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen’(Lc 23,34)? Daarnaast stelde monseigneur Lebrun ook luidop de vraag of de vermoorde terroristen de hemel verdienen. Telkens enkele jihadisten worden uitgeschakeld, denk ik dan: ‘Oef, weer een paar minder?’ Wat gebeurt er als zij voor hun Schepper verschijnen? Ben ik in staat deze ‘vijanden lief te hebben en voor hen te bidden’ (Mt 5,44)? Ik vraag God om de genade hen ooit als mijn broeders in het rijk der hemelen terug te zien.
Zaligverklaring?
Natuurlijk wordt intussen bij de aartsbisschop van Rouen erop aangedrongen dat hij van de canonieke dispensatie gebruik maakt om vroeger dan vijf jaar na Hamels dood een zaligverklaringsproces in te leiden. Maar ik bid om de genade dat dit alles niet met strijdvaardigheid geassocieerd raakt, maar alleen met de vreugde om een priester die zijn leven gaf zoals ook Christus het gegeven heeft. En ten slotte dankte mgr. Lebrun voor de genade van de dialoog met de moslims, die eind juli onze zondagsvieringen bezochten zoals een familie een andere familie opzoekt als ze rouwt. Ik wil verder kennismaken met hun onderwerping aan een God die troont boven alles wat des mensen is en tegelijk verder getuigen van mijn geloof in een God die in Jezus in onze menselijke beperkingen is ingetreden.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.