Het Australische wetsvoorstel wil bescherming bieden aan mensen uit religieuze minderheidsgroepen.
De Australische regering buigt zich over een inmiddels al behoorlijk afgezwakte wet die de godsdienstvrijheid beter moet beschermen en geloofsdiscriminatie moet beletten, zowel in het persoonlijke als het professionele leven, maar net zo goed in de toegang tot onderwijs.
De wet (ondertussen al de derde versie) komt er omdat er in de debatten over diversiteit en verdraagzaamheid maar weinig aandacht is en belang wordt gehecht aan de godsdienstvrijheid.
Australiërs hebben een nogal dubbelzinnige relatie met religie, tegelijk is het land op religieus vlak een van de meest diverse landen ter wereld. De wet bevat onder meer een bepaling die religieuze instellingen zoals ziekenhuizen of wzc's het recht geeft om bij de aanwerving prioriteit te geven aan medewerkers die de geloofs- of filosofische overtuiging van de instelling respecteren. Dat moet die instellingen ook in staat stellen om hun eigen identiteit en missie te bewaren. De wet belet dat artsen en verpleegkundigen verplicht worden om medische ingrepen te verrichten die niet te verzoenen zijn met hun geloofsovertuiging. Anderzijds belet de wet ook dat scholen religieuze motieven inroepen om een homoseksuele leraar niet aan te nemen. Toch vrezen sommigen dat deze wet de impact van antidiscriminatie- en gelijkekansenwetten zal beperken.
Philip Ruddock, die de commissie leidt die de wet heeft opgesteld, bestempelt de wetgeving als een broos evenwicht tussen geloofsvrijheid en de bescherming van gelijke rechten. Volgens Ruddock dient de wet vooral om religieuze minderheden beter te beschermen. De wet maakt het mogelijk om op te treden tegen aansporingen tot geloofshaat of discriminatie en achterstelling omwille van geloof. Toch is er kritiek van zowel conservatieven als van voorvechters van homo- en genderrechten. LGBTIQ+-mensen vrezen dat de wet kan worden ingeroepen om hen in religieuze instellingen bepaalde rechten te ontzeggen. Sommigen vinden ook dat religie moet teruggedrongen worden naar de privésfeer en daarom geen maatschappelijke bescherming nodig heeft. En werkgevers zijn dan weer bang dat zij niet langer in staat zijn om bijvoorbeeld moslims of sikhs te beletten kledingvoorschriften van hun religie te volgen.