Cellist Benjamin Glorieux speelt op 6 september op de openingsavond van het Stilteproject van de pastorale eenheid Sint-Franciscus in de Roeselaarse Sint-Michielskerk. In de rubriek Achterkrant van Tertio nr. 968 van morgen woensdag 29 augustus 2018 heeft redacteur Geert De Cubber een gesprek met de West-Vlaamse muzikant en koordirigent.
Stilte
Kerken hebben een specifieke akoestiek, zegt Benjamin Glorieux. Ze zijn erop gebouwd woord en muziek tot bij de gemeenschap te krijgen. Door de lange nagalm blijven de klanken hangen.
Op de een of andere manier leunt die muziek aan bij stilte. En toch. Je vertrekt bij muziek nooit echt uit stilte.
Als je als muzikant de muziek niet op voorhand hoort, kan je niet beginnen. Je roept in je hoofd en hart de juiste sfeer op om het er op een natuurlijke manier uit te laten komen. Maar echt complete stilte hoor je nergens. Er is wel altijd het kloppen van je hart of het ruisen van je bloed.
Moment van leegte
Stilte is zwanger van wat komt en is beladen met wat is geweest. En ‘beladen’ bedoel ik niet negatief. Als je net gedaan hebt met spelen, die drie of vijf seconden na de laatste noot, wat daarin zit, ligt misschien wel dicht bij een spirituele ervaring. Gelijk wie erbij is – of je nu speelt voor 300 of voor 20 man –, niemand denkt aan iets anders dan aan die stilte. Er is geen tijd. Er hangt iets dat verbindt.
Als het spirituele verbindt met wat hoger is dan jezelf, dan gebeurt het daar. Op dat ene moment van leegte is er alles en niets.
Het is nog mooier als dat gebeurt wanneer je aan het spelen bent, door de manier waarop je speelt.
Stilteproject
Het project rond stilte en verbinding zelf loopt van 30 september tot 14 oktober en wordt georganiseerd door de Werkgroep cultuur van de pastorale eenheid Sint-Franciscus, in samenwerking met de culturele organisaties van de stad Roeselare. Tijdens de veertiendaagse wil de organisatie naar eigen zeggen de stilte in al haar vormen en aspecten belichten.