Vanuit christelijk perspectief is er geen bezwaar tegen individualisering van de begrafeniscultuur, als die wordt aangevuld met christelijke rituelen.
n Duitsland werd afgelopen weekend voor het eerst een Dag van de Grafsteengehouden, met het oog op de herwaardering van grafmonumenten. De dag komt er op initiatief van Alexander Hanel, een specialist in begrafeniscultuur en begraafplaatsen. Wij vestigen hiermee de aandacht op het belang van grafstenen, het meest zichtbare gedenkteken van iemand die gestorven is. Tegelijk zijn begraafplaatsen moderner geworden en is er een groeiend aantal alternatieve vormen van begraven. Maar het kerkhof blijft de meeste geschikte locatie voor een laatste rustplaats.
Hanel beklemtoont dat de grafzerken almaar individueler worden. Dierbaren willen dat er in grafmonument iets van de persoonlijkheid van de overledene wordt weerspiegeld. Tegelijk moet ook telkens ernaar gestreefd worden dat die individuele wensen geschikt zijn voor een publieke begraafplaats. Daarom ook heeft een Administratieve Rechtbank in Hannover recent de wens van een weduwnaar afgewezen om een 1,80 meter hoog standbeeld in de vorm van een verhoogde wijsvinger op het graf van zijn vrouw te plaatsen. De rechter oordeelde dat het graf de waardigheid van de begraafplaats zou schenden en voor sommige bezoekers onaanvaardbaar zou zijn.
De begrafenissector wordt volgens Hanel uitgedaagd om op de moderne noden in te spelen. Zo maakte steenhouwer en beeldhouwer Andreas Rosenkranz al in 2012 een zerk, met daarin een QR-code verwerkt. Andreas Rosenkranz: Dat geeft de kans om het grafmonument te verbinden met foto’s en herinneringen van de overledene. Zo scheppen wij ook een digitale ruimte voor verlies en rouw.