Naast onderwijs (het voorstel in de formatienota voor de Vlaamse regering om straks de levensbeschouwelijke vakken in het secundair onderwijs te halveren, redactie) kwamen vorige week ook het middenveld en de welzijnssector – vooral de ziekenfondsen en de zorginstellingen – in het vizier, schrijft hoofdredacteur Emmanuel Van Lierde in zijn Standpunt in Tertio deze week. Organisaties en verenigingen die werken op basis van herkomst of levensbeschouwing zouden niet langer gesubsidieerd worden. Hun inzet voor armoedebestrijding, integratie van bepaalde doelgroepen, de geestelijke gezondheid van hun leden, vorming of gewoon gemeenschapsopbouw is in tijden van eenzaamheid en individualisme nochtans van onschatbare waarde voor de samenleving.
De C in CD&V
Bij CD&V beseffen ze dat er veel belangen te behartigen zijn en dat ze niet alle veldslagen zullen kunnen winnen, vreest Van Lierde. Een uur meer of minder godsdienst schijnt dan het minste van hun zorgen.
Al kan die pragmatiek kloppen, het zou onvoorstelbaar zijn dat CD&V in een regering wil stappen met zo’n vrijzinnige agenda die vooral haar christelijke achterban viseert.
De christendemocraten moeten duidelijk maken dat dit voor hen op alle vlakken ‘no pasarán’ is. Doet de partij dat niet, dan schrapt ze beter haar C en hebben christenen geen reden meer haar hun stem te geven. Politiek staan gelovigen dan helemaal in de kou en richten ze beter een nieuwe partij op.
De paradox van N-VA
Van Lierde wijst op het paradoxale in de houding van N-VA. Ze lijkt telkens onderuit te halen wat ze zelf beoogt. De N-VA gaf ferme kritiek op de katholieke scholen omdat ze niet katholiek genoeg waren. De godsdienstles kortwieken zou ze nog minder katholiek maken en dat juist nu het leerplan godsdienst mede door de NV-A-kritiek werd bijgestuurd richting meer kennisoverdracht van de christelijke traditie. Dat nieuwe leerplan legt als het ware een canon op over wat tot onze identiteit en erfenis behoort, toch wat N-VA wil? En timmeren aan een collectieve identiteit en aan gemeenschapsvorming, is dat niet wat de middenveldorganisaties doen?
Tal van verenigingen en bewegingen hebben een cruciale bijdrage aan het ‘kostbare weefsel’ dat een samenleving bij elkaar houdt. Hoe kan N-VA daar nu tegen zijn?