Paus Franciscus heeft het in een nieuw gespreksboek, 'De naam van God is genade' over barmhartigheid en verzoening en spoort aan tot vergiffenis.
Vandaag 12 januari verschijnt wereldwijd in 86 landen het boek De naam van God is genade, een gespreksboek van de Italiaanse journalist Andrea Tornielli met paus Franciscus. Het boek is het resultaat van een gesprek in juli 2015 in het gastenverblijf van het Domus Sanctae Marthae. Het vond plaats vlak nadat de paus was teruggekeerd van zijn reis naar Ecuador, Bolivia en Paraguay.
Tijdens het gesprek had de paus voor hem een concordantie van de Bijbel en citaten van de Kerkvaders liggen. De uitgeschreven tekst werd, in tegenstelling tot eerdere gesprekken, ook door de paus nagelezen en op enkele plaatsen aangevuld of gecorrigeerd.
Het boek De naam van God is genade van Paus Franciscus en Andrea Tornielli verschijnt in het Nederlands bij The House of Books, Amsterdam, 2016, 61 p.
Een aantal citaten uit het boek:
Over de barmhartigheid
De centraliteit van de barmhartigheid, die wat mij betreft de belangrijkste boodschap van Jezus is, is eigenlijk langzaam maar zeker gegroeid in mijn priesterlijke leven, als gevolg van mijn ervaring als biechtvader, van de vele positieve, mooie verhalen die ik heb leren kennen.
Ja, ik geloof dat dit de tijd van barmhartigheid is. De Kerk toont haar moederlijke gelaat, haar gelaat als mama, aan de gewonde mensheid. Ze wacht niet tot de gewonden bij haar aankloppen, ze gaat hen zoeken op straat, ze verzamelt hen, omhelst hen, verzorgt hen, geeft hen het gevoel dat er van ze wordt gehouden.
Toen ik nog in Buenos Aires was, werd door theologen gediscussieerd over wat de paus zou kunnen doen om de mensen tegemoet te komen, tegenover zoveel problemen waar geen oplossing voor leek te zijn. Een van hen zei: een jubeljaar van vergeving. Dat is in mijn hoofd blijven zitten. Ik geloof dat het besluit voor een Jaar van Barmhartigheid is gekomen tijdens het bidden, denkend aan het onderricht – de getuigenis van de pausen die voor mij kwamen, en de Kerk beschouwend als een veldhospitaal waar eerst de zwaarste kwetsuren worden behandeld, met toenadering en nabijheid.
Over het sacrament van de verzoening
Tegen biechtvaders zou ik willen zeggen: praat, luister geduldig, en zeg op de eerste plaats tegen de mensen dat God hen liefheeft. En als de biechtvader geen vergiffenis kan schenken, moet hij uitleggen waarom niet, maar hij moet evengoed zijn zegen geven, ook zonder sacramentale vergeving. De liefde van God is er ook voor hen die niet in de gelegenheid zijn om het sacrament te ontvangen: ook die man of die vrouw, die jongen of dat meisje worden liefgehad door God, worden gezocht door God, en hebben behoefte aan zegening.
Biechtvaders hebben de verdwaalde schapen voor zich die God innig liefheeft, als men hen niet Gods liefde en barmhartigheid laat voelen, nemen ze afstand en komen ze misschien niet meer terug. Dus omhels hen en wees barmhartig.
Ik heb vaak herhaald dat de plek waar de ontmoeting met de barmhartigheid van Jezus plaatsvindt mijn zonde is. Wanneer je de omhelzing van barmhartigheid ervaart, wanneer je je laat omhelzen, wanneer je geraakt wordt: dan kan het leven veranderen, omdat we proberen te reageren op dat immense, onverwachte geschenk, dat in de ogen van de mensen zelfs onterecht kan lijken, omdat het zo overvloedig is.
Tot een priester die een goede biechtvader wil zijn, wil ik zeggen dat hij aan de eigen zonden moet denken, met tederheid moet luisteren, dat hij tot de Heer moet bidden voor net zo’n barmhartig hart als het Zijne, dat hij nooit de eerste steen moet werpen omdat hij zelf ook een zondaar is die behoefte heeft aan vergeving. We moeten met ons hoofd en ons hart kijken naar de parabel van de Verloren Zoon.
Over naastenliefde
Jezus handelt volgens een andere logica. Ondanks het risico en gevaar dat Hij loopt, gaat Hij naar de melaatse toe, neemt hem weer op, geneest hem. En zo laat Hij ons een nieuwe horizon ontdekken, die van de logica van een God die liefde is, een God die wil dat alle mensen gered worden.
Over vergiffenis
God wordt het nooit moe om te vergeven, wij zijn degenen die het moe worden Hem om vergeving te vragen. Omdat Hij God is, omdat Hij barmhartigheid is, en omdat barmhartigheid het voornaamste kenmerk van God is. Het is de naam van God.
De barmhartigheid zal altijd groter zijn dan elke zonde, niemand kan een grens stellen aan de liefde van God die vergeeft. Als we alleen maar naar Hem kijken, als we alleen maar onze blik opheffen van ons ego en onze wonden, en in elk geval een kiertje openlaten voor de werking van Zijn genade, kan Jezus ook wonderen verrichten met onze zonde, met wat wij zijn, met ons niets, met onze ellende.
Over het gezin
Het gezin is de eerste school voor kinderen, het is het onvermijdelijke referentiepunt voor jongeren, het is de beste opvangplek voor bejaarden. Daar wil ik aan toevoegen, dat het gezin ook de eerste school van barmhartigheid is, want je wordt geliefd en je leert lief te hebben, je wordt vergeven en je leert te vergeven.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.