Een tijdelijke uitsluiting kan een einde maken aan de 'medeplichtigheid van het patriarchaat' aan de grootste humanitaire ramp in Europa sinds WO II.
Binnen de Wereldraad van Kerken (WCC)gaan er almaar meer stemmen op om de Russisch-orthodoxe Kerk uit te sluiten. Het patriarchaat van Moskou heeft historisch een erg dubbelzinnige relatie met het belangrijkste oecumenische overlegorgaan, dat volgens de Russisch-orthodoxe Kerk vaak 'te progressief' is. De invasie van het Russische leger in het buurland Oekraïne en de openlijke steun daarvoor van patriarch Kirill van Moskou zaaien twijfel of de Russisch-orthodoxen nog wel lid kunnen blijven van de WCC.
Patriarch Kirill van Moskou leek tijdens zijn ontmoeting van eind vorige week met aartsbisschop Giovanni D'Agnello, de apostolische nuntius bij de Russische Federatie, nog begrip te vragen voor de positie van zijn Kerk. Maar in zijn omstreden homilie van afgelopen zondag, die nogmaals pijnlijk de nauwe banden tussen Kerk en Staat in Rusland duidelijk heeft gemaakt, trok de Russisch-orthodoxe kerkleider ondubbelzinnig de kaart van president Vladimir Poetin. En terwijl hij van kerkleiders uit de hele wereld, inclusief van paus Franciscus, het dringende verzoek had gekregen om de inval te veroordelen en op te roepen tot dialoog en vrede, legde hij alle schuld van het conflict bij de Oekraïners en haalde hij furieus uit naar het verdorven Westen dat hij afschilderde als het Rijk van het Kwaad.
Volgens de bekende Tsjechische oecumenist Pavel Cerny, voormalig voorzitter van de Raad van Kerken in Tsjechië, is de maat nu vol. Op de portaalsite www.christnet.eu herinnert hij eraan hoe het patriarchaat van Moskou ten tijde van de Koude Oorlog binnen het oecumenische overlegorgaan gebruikt werd als instrument van de KGB. Hij wijst ook op de vijandige houding van de Russische patriarch sinds de erkenning in 2019 van de onafhankelijkheid van de autocefale Oekraïens-orthodoxe Kerk door de oecumenische patriarchaat van Constantinopel. Cerny is ervan overtuigd dat een tijdelijke uitsluiting heilzaam kan zijn voor het patriarchaat van Moskou zelf, omdat het de Russisch-orthodoxe Kerk kan helpen ontwaken uit haar valse droom en misschien een einde helpt maken aan haar permanente medeplichtigheid aan de grootste militaire en humanitaire catastrofe in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog.
