De Nederlandse provincie van de dominicanen, opgericht in 1515, is gefuseerd met de al eerder eengemaakte Belgische provincie.
Alle dominicanen van de Lage Landen behoren voortaan tot dezelfde provincie. De Nederlandse provincie van de dominicanen is op maandag 30 mei in aanwezigheid van de magister van de orde van de predikheren, Gerard Francis Timoner III, plechtig opgeheven en gefusioneerd met de Belgische provincie van de dominicanen. Die is zelf eerder al ontstaan door een samenvoeging vande Vlaamse en Waalse dominicanen.De Filipijnse magister van de orde was voor de plechtigheid vanuit Rome afgereisd naar Rotterdam. Daar werd de namenlijst voorgelezen van de Nederlandse broeders die voortaan officieel zonen van de Belgische provincie zijn en werd de fusie beklonken.
Vandaag zijn er in Nederland nog 33 dominicanen, die voorteen een vicariaat vormen van de Belgische provincie, die vernoemd is naar Sint-Thomas van Aquino en onder leiding staat van de Belgische provinciaal Philippe Cochinaux o.p. De Nederlandse tak van de dominicanen telt vandaag nog kloostergemeenschappen in Berg en Dal, Huissen, Rotterdam en Zwolle. Eind dit jaar houden de dominicanen uit België en Nederland voor het eerst samen een kapittel.
Lees verder onder de afbeelding.
De Nederlandse provincie bestond sinds 1515. Zij omvatte tot in 1860 de Lage Landen. In de jaren 1950 en '60 was de Nederlandse provincie met haar zeshonderdtal leden de grootste wereldwijd. Ook magister Gerard Timoner, die in 2004 in Nijmegen theologie studeerde, verwees naar die bloeitijd. Hij herinnerde eraan dat de Nederlandse provincie zestig jaar geleden heel groot was en ook heel veel heeft betekend, tot ver buiten de landsgrenzen. Zo was ik nog niet lang geleden in Bayamon (Puerto Rico). De school voor verpleegkundigen werd er door Nederlandse dominicanen gesticht. En dat is slechts één voorbeeld. De Nederlandse dominicanen hebben de afgelopen tientallen jaren bovendien financieel grote ondersteuning gegeven aan allerlei dominicaanse doelen.
Tegelijk noemde de magister het onvermijdelijk dat er vooral in deze periode van een sterke secularisering dingen veranderen. Maar de broederlijkheid en het charisma waardoor alle dominicanen verbonden zijn, blijven en zij zullen ook de nodige kracht geven voor de toekomst. Voor de dominicanen van de Lage landen bestaat de uitdaging er volgens hem in te leren denken als missionarissen. Dominicanen die eind 16de eeuw naar mijn land kwamen, leerden eerst de taal van de mensen. Pas daarna konden ze het geloof verkondigen. Zo werkt het nog altijd, al hoeven we nu fysiek geen oceaan over, maar misschien wel een gracht of een sloot. Jezus nam brood en deelde het – heel gewoon. En hij zei erbij: 'Dit is mijn lichaam'. Hij maakte het gewone buitengewoon.