Paus Franciscus heeft tijdens zijn terugkeer uit Marokko aangeklaagd dat almaar meer staten muren bouwen in plaats van bruggen.
Paus Franciscus heeft op zijn terugreis vanuit Marokko gezegd dat de vruchten van zijn bezoeken aan Abu Dhabi en Marokko pas later duidelijk zullen worden. Maar nu al kan worden gezegd dat de broederschap met de moslims in het document van Abu Dhabi bekrachtigd werd en dat in Marokko duidelijk werd dat er in de moslimwereld een grote openheid bestaat voor de boodschap van vrede, eenheid, broederschap. Dat neemt niet weg dat er op die weg van toenadering tussen moslims en christenen ook nog tegenkanting zal zijn, omdat er helaas groepen blijven bestaan die een compromis blijven afwijzen. Zij blijven in het verleden leven en blijven angst en oorlog nastreven. Desalniettemin is het veel mooier om hoop te zaaien. Hoop zaaien is vooruitgaan. Diegenen die muren bouwen, worden uiteindelijk zelf de gevangenen ervan.
De pausreis kon de afgelopen twee dagen op een grote belangstelling rekenen in de belangrijke internationale media. Die onthouden vooral de uitspraken van paus Franciscus van zaterdagavond over het Akkoord van Marrakech en van zondag, tijdens een ontmoeting met priesters en mannelijke en vrouwelijke religieuzen, ook de oproep om moslims niet te bekeren, maar met hen in dialoog te gaan. Die uitspraak is van groot belang tegen de achtergrond van de moeilijkheden door overijverige zendingelingen in landen als Turkije en Algerije, waardoor ook andere christenen in deze regio gestigmatiseerd worden en het interreligieuze samenleven op de helling wordt gezet. Veel aandacht is er ook voor de ontmoeting van zondag met de monnik Jean-Pierre Schumacher (95), een van twee overlevenden van de ontvoering van en de moord op de monniken van Tibhirine tijdens de burgeroorlog met GIA in Algerije in 1996. Vandaag leeft Schumacher in het trappistenklooster van Onze-Lieve-Vrouw in Midelt, in het Atlasgebergte in Marokko. De andere overlevende Amédée, overleed in 2008.
(Lees voort onder de afbeelding)
Op de persconferentie in het vliegtuig had de paus het ook over de migratie- en vluchtelingenproblematiek. Hij sprak opnieuw zijn verontwaardiging uit over de vele migranten die tijdens de overtocht van de Middellandse Zee om het leven komen en veroordeelde het migratiebeleid van staten die muren, in plaats van bruggen bouwen. Hij erkende dat het voor regeringen geen eenvoudige taak is om menswaardige en duurzame oplossingen te vinden voor de complexe problemen inzake migranten en vluchtelingen. Toch moet daarbij steeds naar menselijkheid gestreefd worden. Mensenrechten zijn belangrijker dan akkoorden. De paus haalde ook stevig uit naar populisten die mensen van goede wil het hoofd op hol brengen.
Eerst wordt angst gezaaid en dan worden op basis daarvan beslissingen genomen. Angst is het begin van dictaturen.
Laten we teruggaan tot de vorige eeuw, tot de val van de Weimar-republiek. Adolf Hitler kwam aan de macht met beloftes en het scheppen van angst. Wij kennen het resultaat. Laten we leren van de geschiedenis! (…) Voorkom migratie niet met geweld, maar met generositeit en educatieve en economische investeringen.
Met betrekking tot destatus van Jeruzalem drong paus Franciscus aan op een status quo en respect voor de naleving van de VN-resoluties. Jeruzalem is een heilige stad voor joden, christenen en moslims. Hij voegde eraan toe dat de eenzijdige en exclusieve claim op Jeruzalem als Israëlische hoofdstad een ernstig obstakel is voor het vredesproces tussen Israëli's en Palestijnen.