Het Grondwettelijke Hof in Italië bepaalde al in 2019 dat in 'welbepaalde gevallen' hulp bij zelfdoding toegestaan is. Een 43-jarige man, die anoniem wil blijven en voor de schuilnaam Mario koos, lijdt aan tetraplegie: de ongeneeslijke verlamming van alle vier de ledematen. Afgelopen dinsdag gaf een door de staat ingestelde ethische commissie aan artsen groen licht voor de levensbeëindiging. Een historisch besluit in het katholieke Italië. In een eerste reactie bekende Mario erg opgelucht te zijn met de uitspraak van de ethische staatscommissie. In augustus had hij al toestemming gekregen van de Zwitserse overheid om daar een einde aan zijn leven te laten maken, vermits hulp bij zelfdoding in Zwitserland legaal is. Hij besloot echter het besluit af te wachten van de ethische commissie in eigen land.
Palliatieve zorg
De Pauselijke Academie voor het Leven publiceerde gisteren woensdag een verklaring uit waarin zij commentaar geeft op de zaak Mario. De academie stelt dat zij zich niet wil uitspreken over het specifieke geval, maar ze vindt wel dat dit de Italiaanse samenleving moet aansporen tot een fundamentele bezinning. Natuurlijk mag men het zware lijden van de vrachtwagenchauffeur niet bagatelliseren. Toch rijst de vraag of het aansporen tot euthanasie het meest adequate antwoord is. Een samenleving die zich verantwoordelijk voelt voor het leven van al haar leden moet zich afvragen of zij geen andere wegen moet inslaan. Kan iemand anders de dood geven, normaal worden? Wat de omstandigheden ook zijn, hulp bij suïcide blijft volgens de academie delicaat en controversieel. Het enige moreel juiste alternatief is volgens het katholieke leergezag palliatieve zorg.
In tegenspraak met beschaafde gemeenschap?
We moeten therapeutische halsstarrigheid vermijden, maar de Kerk zal euthanasie nooit accepteren. Palliatieve zorg vermindert de vraag naar stervensbegeleiding, laat het gratis zijn voor iedereen, schrijft de pauselijke academie. Het bio-ethische orgaan van de Heilige Stoel vraagt zich verder of de legitimatie van hulp bij zelfdoding of zelfs van moord met instemming niet in tegenspraak is met de waarden van een beschaafde gemeenschap. Volgens de katholieke Kerk kan het actief doden van een persoon nooit verenigd worden met de medische plicht om te zorgen voor onze kwetsbare, lijdende, wanhopige mensen.
Vier voorwaarden
De commissie moest onderzoeken of voldaan was aan de vier voorwaarden die in 2019 door het Grondwettelijke Hof bij een andere zaak waren vastgesteld om legaal een persoon medische assistentie te bieden bij suïcide.
De vier voorwaarden zijn:
- de patiënt wordt in leven gehouden dankzij medische behandeling
- de patiënt heeft een ongeneeslijke ziekte
- de ziekte veroorzaakt ondraaglijk lijden en
- de patiënt is volledig in staat om vrije en weloverwogen beslissingen te nemen.
Bron: Pauselijke Academie voor het Leven/kro-ncrv.nl