De Tsjechische bisschoppen en katholieken zijn ernstig verdeeld over hun houding ten aanzien van de rechtse Partij voor Vrijheid en Directe Democratie van Tomio Okamura.
Na de recente verkiezingen stuurde kardinaal Dominik Duka een felicitatietelegram niet alleen naar de liberalen, maar ook naar de andere partijen die een fraai resultaat hadden behaald. En dus ook naar de rechtse, anti-Europese en anti-islamitische partij van de rechtse politicus Okamura, die 22 van de 200 parlementszetels behaalde en de felicitatieboodschap maar wat graag online plaatste. Maar het lijkt er sterk op, stelt Petr Honzejk dat kardinaal Duka, zoals Milan Kandura ooit schreef, de kant van zijn eigen grafdelver koos. De partij van Okamura maakte recent bekend dat zij een minderheidsregering van de liberalen wil steunen, onder meer in ruil voor een belasting op de herstelbetaling voor de geconfisqueerde kerkelijke goederen onder het decennialange communistische bewind.
Mgr. Tomáš Holub, de bisschop van Plzen (Pilzen) had nochtans al lang voor de parlementsverkiezingen ervoor gewaarschuwd dat Okamura en zijn partij teren op de angst in de samenleving en alleen uit zijn op het aanzwengelend van polarisatie en verdeeldheid. Hij is een extremist en zijn partij is geen voorstander van een democratisch bestuur. Anderzijds sprak een groepje katholieke intellectuelen openlijk hun steun uit voor Okamura, die zij ondanks zijn afkeur voor Europa en hun vijandigheid tegenover moslims en vluchtelingen, als een echte vertegenwoordiger van de christelijke waarden bestempelden.
Nog volgens Honzejk weerspiegelt het meningsverschil tussen kardinaal Duka en bisschop Holub van Pilzen de verdeeldheid binnen de Tsjechische katholieke kerk in het algemeen. Vele Tsjechische gelovigen kanten zich tegen elke verandering, terwijl er ook een grote groep, met Templetonpijswinnaar Thomas Halik op kop, de lijn van openheid, steun en solidariteit van paus Franciscus volgt. Die onderlinge verdeeldheid, schrijft Honzejk, heeft bijgedragen tot de nederlaag van de Tsjechische christendemocraten, die voorheen op de sympathie en vaak zelfs openlijke steun van de katholieke Kerk konden rekenen. Het was ook een van de sleutelfactoren in het succes van de Partij voor Vrijheid en Directe Democratie. Deze gebeurtenissen moeten voor de Tsjechische katholieken en anderen een goede les zijn: dat zij door het nalopen van de meerderheid in een positie kunnen terechtkomen waarvan zelf slachtoffer worden. De katholieke Kerk had dat kunnen vermijden als zij beter haar lessen uit de geschiedenis had geleerd.
Bron: Prague Monitor