De Italiaanse samenleving werd in het voorjaar midscheeps getroffen door de coronapandemie. De beelden van de rijen doodskisten in pakweg Bergamo staan iedereen nog op het netvlies gebrand. Daarom heeft minister van Volksgezondheid Roberto Speranza nu een expertencommissie in het leven geroepen om zorg, volksgezondheid en sociale bescherming voor de oudere bevolking grondig te her-denken. Zoals in vele landen werden ook in Italië de oudere leden van de bevolking, onder meer in rusthuizen en zorginstellingen, door de eerste uitbraak van het coronavirus immers disproportioneel zwaar getroffen.
De regering Conte II is een centrumlinkse coalitie met de populistische Vijfsterrenbeweging.
Vincenzo Paglia
Verrassing: ondanks zijn vrij linkse profiel heeft de 41 jaar jonge minister Speranza het voorzitterschap van de commissie toevertrouwd aan de 75-jarige aartsbisschop Vincenzo Paglia, voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven. Deze instelling heeft al twee keer een analyse over de gevolgen van corona gepubliceerd, de tweede keer in juli onder de provocerende titel: De Communitas Humana in tijden van pandemie – Verrassende bedenkingen bij de terugkeer van het leven. De tekst klaagt onder meer aan dat we wereldwijd onvoldoende stilstaan bij de onderlinge afhankelijkheid van mensen en bij onze gemeenschappelijke kwetsbaarheid.
Her en der zijn er boze reacties van critici die vinden dat de seculiere overheid zo’n taak niet mag geven aan een topmedewerker van de paus.
Sant’Egidio
Mgr. Paglia was een van de medestanders van het eerste uur van Andrea Riccardi, de stichter van de Sint-Egidiusgemeenschap. Hij is een notoir én gevreesd tegenstander van de euthanasielobbyisten, omdat hij haarfijn analyseert hoezeer vragen om euthanasie doorgaans verbonden zijn met een tekort aan nabijheid van de lijdende mens. Het leven is relatie, zei Vincenzo Paglia twee jaar geleden in een interview met Kerknet, het gaat om een netwerk van verbanden, geworteld in een verleden en gericht op de toekomst. Onze groeiende gewoonte om oudere mensen ‘weg te stoppen’ in zorginstellingen, wijst op een steeds gebrekkigere relatie tussen de generaties onderling.
Ook in ons land heeft Sant’Egidio zich al kritisch uitgelaten over de organisatie van onze ouderenzorg.