Koen Trappeniers, de directeur van Welzijnszorg, noemt het voorstel van Vlaams minister Matthias Diependaele om een half miljard euro, bestemd sociaal wonen, door te sluizen naar de private huurmarkt 'volstrekt onaanvaardbaar'. Dit voorstel komt op geen enkele manier tegemoet aan de noden van mensen in armoede. Het beleid werkt zelf de bouw van extra sociale woningen tegen en gebruikt dat nu als een excuus om middelen daarvoor door te sluizen.
Gebrek aan sociale woningen
Dat er een financieel overschot lijkt te zijn, heeft onder meer te maken met het feit dat middelen nu niet besteed raken omdat procedures soms heel lang kunnen aanslepen. Daarenboven legde de minister een verplichte fusie van de woonactoren, dat zijn de sociale huisvestingsmaatschappijen en sociale verhuurkantoren, op. Zo’n fusie gaat volgens Welzijnszorg gepaard met veel onzekerheid, waardoor investeringen vertraagd of uitgesteld worden.
Minister Diependaele verwijst zelf naar lokale besturen die geen extra sociale woningen willen. Toch grijpt hij niet in om lokale besturen aan te sporen meer te doen. Er zijn geen sancties voor lokale besturen die hun minimum aantal sociale woningen (bindend sociaal objectief) niet halen. En lokale besturen die meer willen doen, worden tegengewerkt met extra procedures. Deze Vlaamse regering gaat er altijd prat op dat ze ‘nog nooit zoveel geïnvesteerd hebben in sociaal wonen’. Maar als het beleid zelf tegenwerkt, dan klinkt zo’n slogan natuurlijk heel hol, zegt Trappeniers.
Investeren op de privéhuurmarkt
Welzijnszorg pleit al langer voor maatregelen, ook op de privéhuurmarkt. Toch kan dit voorstel niet op hun goedkeuring rekenen. In het voorstel van de minister wordt gezegd dat er geen inkomenstoets komt. Dit is dus niet alleen het verschuiven van sociaal wonen naar de privémarkt, maar ook het verschuiven van middelen voor mensen in armoede naar groepen met hoger inkomens. En Trappeniers besluit: Er zijn zoveel noden bij mensen die op de wachtlijst staan voor een sociale woning. Zij betalen soms zelf de helft van hun inkomen aan huur, vaak voor woningen die kwalitatief niet in orde zijn en energievreters zijn. Hen ondersteunen moet de eerste prioriteit zijn van het beleid.
