Eigen aardig als we zijn in Sint-Andries, hebben we de traditie opgestart om het kerstverhaal niet zomaar te presenteren als een braaf sprookje met romantisch engelenhaar en fake sneeuwvlokjes, maar betrekken we het liever op de realiteit van het leven, dus ook op de actualiteit, vertelt pastoor Rudi Mannaerts. We zijn immers ervan overtuigd dat het kerstverhaal alleen betekenis heeft als het in relatie staat met onze leefwereld van vandaag. En tot onze spijt hoort daar de oorlog in Oekraïne bij, hoe wreed en angstaanjagend die ook is. De Sint-Andrieskerk in Antwerpen huisvestte twaalf jaar lang de Oekraïense katholieke gemeenschap in de Koekenstad, tot die in mei vorig jaar naar de Sint-Michielskerk verhuisde.
De oorlogsellende ginds gaat ons ter harte. Pastoor Rudi Mannaerts
Dilemma
Opvallend in het kersttafereel van Sint-Andries zijn de Drie Wijzen, die voor een dilemma lijken te staan. Moeten zij links naar een kerststal in klatergoud, zoals zovele na het communisme in de voormalige Sovjetunie werden heropgebouwd? Of gaan zij naar rechts, waar het Kerstekind in een gebombardeerde kerk geboren werd, te midden van het steengruis en de vernieling? De schamele herders hebben alvast voor dat laatste gekozen, maar één ervan is er dit jaar niet bij. Niet Uitgeleend voor een tijdelijke tentoonstelling, maar Tijdelijk uitgeleend voor het front. Het kersttafereel in de Sint-Andrieskerk kan bezwaarlijk actueler zijn, nu door Russische patriarch Kirill en president Poetin zelfs de notie van een kerstbestand naar hun hand proberen te zetten.
Nog tot zondag 8 januari in de Antwerpse Sint-Andrieskerk, die dagelijks open is van 14 tot 17 uur.
