Syrische kerkleiders klagen de eenzijdigheid van de westerse berichtgeving over Ghouta aan.
Syrische kerkleiders zijn furieus voor wat ze de blindheid en eenzijdigheid van het Westen en de Wereldraad van Kerken over het humanitaire drama in Oost-Ghouta, met minstens 550 burgerdoden en 2.500 gewonden, noemen. Westerse media en hulporganisaties schreeuwen het uit van verontwaardiging over het drama dat zich in die buitenwijk van Damascus afspeelt. Maar over de honderden burgerdoden, waaronder kinderen, door de raket- en granaatbeschietingen vanuit Oost-Ghouta horen wij geen woord. De meerderheid van die projectielen wordt afgevuurd op wijken in Damascus die bevolkt zijn door christenen, zegt patriarch Ignatius Aphrem II Karim.
De Wereldraad van Kerken mag niet onverschillig blijven voor de stem van de lijdende Kerken in Syrië en moet opnieuw hun stem worden. Patriarch Aphrem II
De trappistinnen van Azeit, een dorp aan de Libanese grens, publiceerden eerder van de week een open en kritische brief. Daarin schrijven ze dat mensen die het met de jihadisten van Oost-Ghouta oneens zijn in ijzeren kooien werden opgesloten. Burgers die de humanitaire corridor willen gebruiken, worden door de sluipschutters van de jihadisten onder vuur genomen. We kunnen niet woedend zijn over de wreedheid van de oorlog en tegelijk zwijgen over wie deze oorlog heeft gewild. Wij mogen niet zwijgen over de regeringen die steeds meer wapens aan Syrië hebben verkocht, om nog te zwijgen van de huursoldaten die naar Syrië vertrokken.
Echte informatie vereist dat alle invalshoeken aan bod komen. Trappistinnen van Azeit
Ook de Syrisch-orthodoxe patriarch Aphrem II schrijft dat aanvallen en geweld, van wie ook, moeten veroordeeld worden. Maar de verklaring van de Wereldraad van Kerken getuigt van een partijdige positie over Syrië, en over Damascus in het bijzonder. De raad faalt om de positie van de overgrote meerderheid van de christenen in Syrië weer te geven. Het is duidelijk dat het aan informatie ontbreekt over de echte gebeurtenissen in Syrië. Bovendien kan deze onevenwichtige verklaring misbruikt worden als instrument om een bepaalde politieke visie over de toekomst van Syrië op te leggen.