Zondag 27 augustus aan de kerk van Schelle. Al vroeg in de ochtend zijn vrijwilligers in de weer met feesttenten. De eerste ronkende motoren - er zijn bikes, trikes en moto’s met zijspan - vallen zij aan zij stil. Hier hebben Arlette Raeymaeckers en Dirk Deroo een jaar naartoe gewerkt.
Arlette heeft zelf tien zware jaren achter de rug door borstkanker. Maar ze blijft overlopen van positieve energie. Samen met haar man Dirk richtte ze vzw Waaier op om lotgenoten samen te brengen en uit hun isolement te halen. Ik had het nodig om mijn ervaringen te delen, anderen te steunen en te motiveren. Daar haal ik zelf kracht uit, zegt ze.
Het event Uitwaaien op de moto doet hen de ziekte zelfs even vergeten. Activiteiten die buiten het ziekenhuis plaatsvinden, zijn het populairst bij onze leden, zegt Dirk. Ze kunnen hun familie en vrienden meebrengen en samen plezier maken zonder aan de ziekte te denken. Iemand zei dat één keer met de moto rijden, beter is dan 10 keer naar het ziekenhuis gaan.
Buiten komen, genieten met familie en vrienden, even niet over ziek zijn praten.
Om 10 uur staan de eerste gelukkigen klaar voor een grote rit van 35 km. Eddy Van der Wilt rijdt voorop. Hij doet al jaren mee. Iedereen krijgt te maken met kanker. Ik doe mee omdat we in onze Motor Touring Club ook enkele leden aan de ziekte verloren. Intussen zijn de oprichters vrienden. Veel mensen rijden voor het eerst mee.
Blootgesteld aan de natuurelementen, gaat een nieuwe wereld open: rijwind, rukwinden, regen, zon. Je voelt alles zo intens.
Na de middag staan nog enkele korte ritten op het programma. De meerijders kiezen een moto uit, passen een helm en checken of hun kledij voldoende beschermt.
Je kan niet vermoeden hoeveel pijn en dagelijkse miserie er soms achter de vele lachtende gezichten schuil gaan.
Jos Meukens reed voor het eerste mee na het overlijden van zijn echtgenote. Jarenlang had ik voor haar gezorgd en ook zelf tegen de ziekte gevochten. Ik was op en voelde me verloren.
Jos loopt over van lof voor de organisatoren. Het zijn bijzondere mensen. Zo’n groot hart! En dan al die vrijwilligers. Het is goed om motards ook als mens te leren kennen. Dan zie je dat ze meer zijn dan wat hun stoere imago oproept.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.