Aan haar gelaatstrekken kan ik goed zien dat Angela het niet makkelijk heeft. Toch lacht ze, bijna zonder een spier te verrekken. Ze is zo opgelucht, zegt ze en wrijft over haar bolle buik.
Al sinds februari doolde ze rond, van bij haar moeder naar een vriendin en weer naar ergens anders. Intussen groeide haar buik, samen met de onrust.
Waar zal ik een plek vinden voor de baby? Welke toekomst kan ik het kind geven?
Van kennissen had Angela iets vernomen over het Betlehem project, dat mensen in nood aan onderdak probeert te helpen. Ten einde raad mailde ze naar het bisdom Brugge. Diaken Filip Carpentier stuurde meteen een noodkreet naar parochies, congregaties en andere organisaties die gekend zijn bij vzw Betlehem.
Enkele dagen later belde ze aan bij Huize Mensa, een opvanghuis van zusters van Don Bosco in Brugge voor vrouwen in nood. Intussen is de kinderkamer kant en klaar. De baby mag komen. Hij heeft een warme thuis. Voorlopig weliswaar, maar alvast een goede start. Van hieruit kan Angela de draad van haar leven weer oppakken en uitkijken naar de sociale woning waar ze recht op heeft maar die na al die maanden nog steeds niet voorhanden is.
Schreeuw van aarde én van arme
We hebben het tegenwoordig vaak over ecologie en zijn allemaal bezorgd over het voortbestaan van onze planeet. Maar het herstel van het milieu kan niet los gezien worden van het herstel van menselijke relaties. Paus Franciscus schreef het zo in Laudato Si’ (49):
Het ecologische debat moet gaan over rechtvaardigheid en zowel de schreeuw van de aarde als die van de arme horen.
Die schreeuw van de aarde én van de arme wordt goed gehoord bij het Betlehem project, in 2006 gelanceerd door kardinaal Danneels met als bedoeling leegstaand kerkelijk patrimonium duurzaam te renoveren en op de sociale huurmarkt te brengen. Dat zijn veel vliegen in 1 klap: minder verkrotting, energiezuinige woningen en een warme thuis voor mensen in nood.
Intussen werden in het aartsbisdom en in het bisdom Brugge al tientallen gezinnen gehuisvest via vzw Betlehem dankzij religieuzen, kerkfabrieken, particulieren.
(Lees verder onder de video.)
Jef De Visscher, een leven in dienst van anderen
Diaken Filip Carpentier regelde de ontmoeting met Angela voor mij bij Jef De Visscher, nog zo'n mooie mens met een mooi verhaal. De gepensioneerde priester-arbeider ving in de jaren 80 een eerste vluchteling op in zijn huurwoning, een bootvluchteling uit Vietnam. Toen het huis verkocht werd, kon Jef het niet zelf kopen. De parochie nam het op zich, zodat hij zijn werk er kon voortzetten. Vandaag woont Jef samen met 7 asielzoekers uit het Midden-Oosten, Afrika en zelfs Myanmar.
Het is altijd heel goed gegaan, zegt Jef. Bij de jongen die eerst bij mij terechtkwam, ga ik nog elke vrijdag eten. Hij heeft een eigen gezin en stelt het prima.
Niet alleen Jef wordt een dagje ouder, ook het huis is dringend aan renovatie toe. En weer is daar het Betlehem project om te doen wat nodig is: maken dat ook na Jef dit huis dienst kan doen voor de opvang van mensen die op de reguliere woonmarkt geen enkele kans maken.
Meer weten
- Ontdek hoe je vzw Betlehem kunt steunen.
- Ontdek de videoreeks Mooie mensen met een mooi verhaal.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.