De wijze waarop wij naar het Goddelijke kijken, zegt iets over hoe God naar ons kijkt.
De blik van God (De visione Dei) is een even verrassend als tijdloos boek dat door de 15de eeuwse filosoof, theoloog, wiskundige, kardinaal en politicus Nicolaas van Cusa (1401–1464) geschreven is voor bevriende monniken. Maar ook de hedendaagse lezer ervaart in deze tekst de onverwachte perspectiefwisselingen waarmee Nicolaas wil laten zien dat de wijze waarop wij naar het goddelijke kijken, ook iets zegt over hoe God naar ons kijkt. Het gaat om een perspectiefwisseling – of een wisseling van blikken – waarbij ik begin te begrijpen dat aan mijn zien nog iets voorafging wat ik niet kan zien: de blik van God die alles ziet zoals het gezien kan worden en die alle vormen van zien omvat, ook mijn eigen zien.
Nicolaas nodigt zijn lezers uit om mee te doen met een experiment waarbij hij zelfs de avantgardistische schilderkunst uit zijn tijd — Rogier van der Weyden — laat figureren. Het is een boek geschreven op ‘de drempel van de Moderne Tijd’, maar het wijst ook vooruit naar onze hedendaagse worsteling met de veelheid aan perspectieven.