Op 11 november 2016 overleed op 86-jarige leeftijd diaken Jos Dries, echtgenoot van Cecile Nelen. Zijn leven begon op een boerderij in Steenpaal, Horendonk, op 14 augustus 1930. Hij was de oudste zoon met drie jongere zussen. Daar bracht hij zijn jeugd door. Daar kreeg hij alle christelijke waarden mee die hij zijn hele verdere leven is blijven uitdragen. Daar groeide zijn belangstelling voor de natuur en voor alles wat leeft, groeit en bloeit, met een bijzondere liefde voor paarden. Daar ontdekte hij zijn liefde voor de land- en tuinbouw die hem naar de landbouwschool voerde.
Papa ging aan de slag als leraar in de landbouwschool in Stabroek. Hij putte veel voldoening uit het werken met jongeren en het mogen doorgeven van zijn kennis en kunde. In juli 1958 huwde hij met Cecile Nelen. Al snel kregen ze drie kinderen: Greet, Lut en Wilfried. Het is een voorrecht geweest een betrokken vader te hebben gehad die ons doen en laten nauwgezet volgde. Hij stond ons altijd bij met woord en daad en speelde chauffeur wanneer nodig. We keken naar hem op, naar de mens die hij was, goedhartig, minzaam, sterk en sportief.
Papa was ook erg bedreven in het verenigingsleven. Hij zat in tal van comités, organisaties en verenigingen van allerlei aard, van de BJB en de Landelijke Gilde tot scholenorganisaties, overlegplatvormen en pastorale werkgroepen. Als echtgenoot, vader en leraar zette onze papa zich zijn hele leven altijd sterk in voor de kerk. Hij hielp graag bij de voorbereiding van liturgische vieringen, was lector en verzorgde wekelijks de bloemen in de kerk. Ondertussen groeide het verlangen om meer te kunnen betekenen bij het uitdragen en verkondigen van het christelijke geloof, om nog dichter te komen bij God en om de parochiegemeenschap mee vorm te geven. Daarom startte hij in 1978 een opleiding tot diaken. In 1983 werd hij tot diaken gewijd, de start om een mooie droom werkelijkheid te maken. Gedurende bijna dertig jaar voerde onze pa met hart en ziel, passie en gedrevenheid zijn taak als diaken uit.
Ons vader en ons moeder hebben samen een mooi leven gehad met veel toewijding voor elkaar en voor ons. In juli 2008 voerder zij hun gouden bruiloft. Onze papa zag negen kleinkinderen opgroeien en volwassen worden. Ook zij hebben het voordeel gehad een opa te hebben die altijd voor hen klaarstond, een opa die hield van familie-uitstapjes en rijk gevulde feesttafels. De voorbije jaren kon hij ook genieten van de eerste stapjes van de inmiddels tien achterkleinkinderen.
Papa kende een rijk gevuld leven, voornamelijk ten dienste van anderen. Deze man, papa, opa, superopa gedenken we.
Lut Dries
