Op 29 september 2017 namen we afscheid van Karel Eilers bij de benedictinessen in de priorij Regina Pacis, Schotenhof. Karel is op 24 september 2017 op 84-jarige leeftijd in rust en vrede ingeslapen in het volle geloof van de Verrijzenis. Meer dan twintig jaar ging Karel voor in de liturgie bij de zusters en deelde hij lief en leed met de gemeenschap.
Karel Eilers heeft veel betekend voor velen. Van in den beginne wou hij het volk van God dienen en volgen op zijn pelgrimstocht. Hij was een warme persoonlijkheid. Het was prettig samenwerken met hem. Al in Lot, zijn eerste parochie, eind van de jaren 1950 trok hij samen met mensen op weg. Hij stond dicht bij de mensen door naar hen te luisteren en hen te bemoedigen. Dat deed hij op vele plaatsen, onder meer in de Sint-Cordula parochie in Schoten – samen met Koen Vertongen zaliger – maar ook in Deurne, Antwerpen, Borgerhout en in de parochie Sint-Pieter in Turnhout. Mensen bijstaan deed hij ook als pastor in het ziekenhuis van Sint-Antonius en de laatste twee jaar in het woonzorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw van Antwerpen.
Daar ging Karel voor in zijn laatste eucharistieviering naar aanleiding van zijn diamanten priesterjubileum, dat hij vierde met bewoners en familie. In zijn homilie sprak hij het besef uit hoe veelzijdig, rijkgekleurd en vervuld van Gods genade zijn priesterleven geweest is.
Een bijzondere periode in zijn loopbaan was zijn vrijstelling bij Pax Christi Vlaanderen van 1979 tot 1983. Samen met vele anderen stampte hij er de vredespastoraal uit de grond. Hij ging de boer op en sprak op vele plaatsen in Vlaanderen over christen-zijn en vredeswerk. Karel geloofde in de kracht van de actieve geweldloosheid. Zijn taken waren veelzijdig, inclusief buitenlandse opdrachten. Zo maakte hij deel uit van een kerkelijke delegatie naar El Salvador in 1980 kort na de moord op aartsbisschop Oscar Romero. Het werd een uitdrukking van solidariteit met de vele slachtoffers van het geweld. Presentie is een diepe vorm van solidariteit.
Hij was een boeiend spreker over de filosofie van René Girard. De mens wordt beheerst door een rivaliserende mimesis, of nabootsing van de ander. De mimetische begeerte, de zondebok, geweld en religie, staan centraal in het denken van René Girard. Karel kon dat alles fijn vertalen naar eigen context en de onderliggende drijfveren van conflict en geweld. Hij engageerde zich ook vele jaren bij Pax Christi International in Brussel. Vredesspiritualiteit en theologie evenals oecumenische samenwerking stonden daarbij centraal.
Karel las veel over de Bergrede en de Zaligsprekingen. Deze vormden het richtsnoer in zijn leven en vredeswerk. Nu wij Karel uit handen geven, leggen wij de woorden van de zaligsprekingen op zijn leven. In die woorden van Jezus herkennen wij onze diepste bestemming: hoe wij er kunnen zijn voor elkaar, en hoe dit ons richt op God zelf en op wat Hij voor ons wil. Zalig, op de goede weg betekent dit, als je arm voor God staat en je bestaan op Hem bouwt. Karel was een diep gelovige man die zijn priester-zijn beleefde en in dienst stelde van het komen van Gods rijk. Zalig als je vergiffenis schenkt en de mens liefhebt in zijn zwakheid. Karel was een warme en gevoelige man, die ook als hij zich gekwetst of geraakt voelde, nooit wrok koesterde maar steeds zocht naar wegen van verzoening en vrede.
Zalig als je de glimlach niet verliest in lijden en tegenslag. In zijn rijk gevulde leven heeft Karel lief en leed gekend. Hij bleef hoopvol bij alles en was dankbaar voor elke steun en voor elk teken van vriendschap en begrip. Het hielp hem ook de laatste periode van ziekte en onzekerheid te doorstaan. Heel eenvoudig heeft Karel geleefd vanuit deze woorden die het hart van het evangelie vormen, blij gevend en dankbaar ontvangend. Hij was voor ons een ‘zalige’ mens die nu zeker mag delen in Gods zalige liefde en er de voltooiing mag vinden van zijn dienstbare leven.
Paul Lansu
