OP VERHAAL KOMEN NA VERLIES
Nieuw parochiaal aanbod voor mensen in een moeilijke levensperiode
“Zoveel soorten van verdriet
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.”
Verlies
De eerste verzen van het gedicht “Sotto voce” van Vasalis gaan recht naar kern van wat ons overkomt wanneer we geconfronteerd worden met een verlieservaring.
Moeten afstand doen, gescheiden worden van iemand die onlosmakelijk deel uitmaakte van je leven.
Of afgesneden worden van wat je zelf had opgebouwd. Er zijn zo veel verlieservaringen die hard in ons leven kunnen snijden: het overlijden van een dierbare naaste, het afbreken van een relatie, het verlies van werk, een faillissement van je zaak, het verlies van gezondheid, je eigen woning moeten verlaten omdat zelfstandig wonen niet meer lukt, een breuk met één van je kinderen…
Rouw
Verlies stort ons in een rouwervaring. Daar is niets mis mee, rouw is een natuurlijk proces. Je leven is veranderd, heel je persoon -op lichamelijk, geestelijk, relationeel en spiritueel vlak- moet op zoek naar een aangepast levenstraject.
De grootste pijn, volgens het gedicht van Vasalis, komt door het “afgesneden zijn”. Wanneer we blijven vasthangen in onze rouw, wanneer we alle emoties, gevoelens en gedachten voor onszelf houden, dan wordt een nieuwe levensweg vinden een heel moeilijk en langdurig proces.
We kunnen ons ook afgesneden voelen van de liefde van God. “Waar is God nu?” is een veel gehoorde hartenkreet van gelovigen die verlies hebben ondergaan. Het is als een echo van bepaalde vloek- of klaagpsalmen in de bijbel: “Maar ik, ik roep naar u, Heer, elke ochtend bid ik tot u. Heer, waarom hoort u mijn niet, waarom verbergt u zich voor mij? Ik ben ongelukkig, heel mijn leven al ben ik dicht bij de dood.” (Psalm 88, Bijbel in Gewone Taal).
Om te beletten dat we totaal ontredderd worden door ons verlies, dat we niet meer geloven dat er nieuwe toekomst mogelijk is, moeten we ons terug verbinden met het leven en met God, met de hulp van nabije medemensen.
Op verhaal komen
Vanuit de steungroep rouwzorg van de parochie willen we daartoe kansen bieden. Al sinds 2014 stellen vrijwilligers van de steungroep zich -in alle bescheidenheid en met respect- ten dienste van mensen in rouw. Ze maken tijd vrij om rouwende mensen te bezoeken, te beluisteren, nabij te zijn bij hun pijn en verlies.
Nu voegen we een nieuw aanbod toe aan onze parochiale rouwzorg. Maandelijks ben je op zaterdagnamiddag -met alles wat je op dat moment voelt en beleeft- welkom in de Sint-Pauluskerk in Petegem. Ook hier zal je vooral een luisterend oor vinden, waaraan je je verhaal kwijt kan. Deze begeleiding zal natuurlijk gebeuren in alle vertrouwelijkheid, en met respect voor de geldende coronamaatregelen.
Samen, via verschillende wegen zoals mediatie, gebed, creatieve inbreng, informatie, zullen we misschien wat wijzer worden over wat je nodig hebt om weer een open blik op de toekomst te krijgen.
Ook daar bieden de psalmen ons houvast. Ze kunnen ons woorden bieden die ons helpen om in ons rouwproces van ontreddering naar nieuwe kracht te gaan:
“Heer, geef mijn antwoord. Wacht niet langer, want ik heb geen kracht meer. Verberg u niet voor mij, laat me niet sterven. Laat mij elke ochtend uw liefde zien. Zeg me wat ik moet doen, want op u vertrouw ik, naar u verlang ik.” (Psalm 143).
Praktisch
Op verhaal komen na verlies
Welkom elke eerste zaterdag van de maand , tussen 14 uur en 16 uur, in de Sint-Pauluskerk, Oostkouterlaan, Petegem aan de Leie.
Begeleiders zijn Ria Vercamer, Marina Botta, Zr. Agnes Bruggeman en diakens Johan Van Heirzeele en Joris Van Huffel.
Diaken Joris
