Zonder tegenbericht van de minister van onderwijs – en dat tegenbericht is alles behalve verwacht – mogen honderdduizenden kinderen en jonge mensen samen met duizenden leerkrachten op 3 september een nieuw schooljaar beginnen. Wie zong ook al weer dat ze dachten dat aan die mooie zomer geen einde kon komen? Maar ze mogen niet klagen. Die vakantie hebben zij toch alweer gehad en ze kunnen ze hen niet meer afpakken.’t Is maar dat ze weer van alles moeten leren, die jonge mensen. Theorie hebben de leerkrachten genoeg in petto. Wie zouden ze zijn zonder hen… maar wààr moeten leerkrachten het accent leggen? Welke prioriteiten moeten ze stellen?
Er zijn pedagogen die een fortuin durven verwedden op het belang van het aanleren van wetenschapsvakken. Er zijn bedrijfsleiders die zweren dat we té weinig informatici en economisten afleveren. Weer anderen zien toekomst in de vorming van onderwijsmensen. Maar wààr blijven de idealisten die het aandurven om jonge mensen te stimuleren in de richting van sociaal engagement, in belangeloze inzet voor de zwakken? En waar blijven de mensen die jonge mensen durven wijzen en begeleiden op de weg van het priesterschap en het ander Godgewijde leven?
Krijgt de pedagoog Jezus uit het evangelie nog kansen? Weinig, wellicht, omdat zijn raadgevingen diametraal staan tegenover de huidige mentaliteit. Wij willen altijd ten koste van anderen leven. Iedereen wil leven van de sociale uitkeringen, maar niemand wil belastingen betalingen. Iedereen weet dat de welvaart niet eindeloos kan zijn, maar niemand wil versoberen. Iedereen weet dat de grondstoffen van de aarde opraken, maar iedereen doet mee aan de wegwerpmentaliteit. De mentaliteit van de eerste, de beste en de sterkste willen zijn, moet de oproep van Jezus om elkaars dienaar te zijn verschrikkelijk naïef vinden. Toch zijn deze Jezus zijn woorden duidelijk. Voor weinig interpretatie vatbaar.
Wie Jezus’ naam wil dragen, moet zich klein weten te maken. Die moet beseffen dat de sociale rangorde, standen en klassen niet tellen in Gods droom. Zich klein en nederig opstellen. In elke menselijke ontmoeting God ontdekken. Jezus roept niet op tot valse bescheidenheid! Hij roept, mijn inziens, op tot eenvoud van hart. De concurrentiegedachte onder mensen laten varen. Zich ten dienste stellen van … Leven vanuit de stille zekerheid dat het ware leven niet bestaat uit verdienen maar uit dienen. Zo mogen ontdekken dat je pas dan echt gelukkig wordt. Waar zijn de idealisten die dit kunnen en willen voorleven in de tijd van nu? Waar zijn die oprechte leken, die goede religieuzen en priesters?
Het is goed dat de vakantie voorbij is! We moeten van ons lui gat en werken… veel werken… want er is nog veel werk! En ons rijk als kerkgemeenschap is niet uit in de mate dat er zulke idealisten in werken.
Aan allen een mooi en vruchtbaar schooljaar en werkjaar!
Gino