Op het einde van zijn leven zag iemand zijn hele leven terug als in een film. Hij zag hoe hij langs de branding van de zee liep en hoe zijn stappen, voetafdrukken achterlieten in het zand. Opeens bemerkte hij niet twee voetafdrukken, maar wel vier …" God, van wie zijn die andere voetsporen?" vroeg de man zich verbaasd af.
"Dat zijn Mijn voetstappen, mijn kind," antwoordde God.
"Weet je, zonder dat je het besefte, ben ik heel jouw leven, met jou op weg geweest. Net zoals ik met alle andere mensen meewandel."
Wat later merkte de man op: "Maar God, soms zie ik maar twee voetafdrukken in het zand, en dat juist op de moeilijkste momenten van mijn leven. Waar was je dan, God? Waarom liet je me juist dàn in de steek? Toen had je me toch kunnen helpen!" zei de man, ietwat verwijtend.
"Mijn beste vriend toch," lachte God. "Kijk eens heel goed … Die voetstappen die je daar in het zand ziet, dat zijn juist de mijne. Want toen jij het in je leven juist zo moeilijk had … dan heb Ik jou in Mijn armen gedragen …"
(bron: www.kuleuven.be/thomas/page/vakantie-op-reis/)