De zondagse viering als bron en hoogtepunt
Het Tweede Vaticaans Concilie omschrijft de liturgie (het vieren van de Kerk) als bron en hoogtepunt van het gelovige leven. De eucharistie heeft binnen alle rituelen en sacramenten een bijzondere plaats. Het is immers daar dat de Heer zelf als gastheer ontmoeten. Hij komt tot ons, niet enkele door de tekenen van Brood en Beker die tot zijn lichaam en bloed worden, Hij is het ook die tot ons spreekt wanneer we luisteren naar de woorden uit de Schrift. Hij is er ook in de persoon van de voorganger die hem representeert en tegenwoordig stelt tijdens het eucharistisch gebed. En alsof dat nog niet genoeg is, is de Heer ook aanwezig in de vierende gemeenschap.
“Allemaal theorie”, kan je denken. Maar de voorbije jaren is er in onze parochie heel wat geïnvesteerd in een levensnabij eucharistie. Denk dan maar aan de bijzonder sterke en dragende vieringen begin oktober bij ziekenzondag, tientallen zieken krijgen dan in het hart van onze gemeenschap de ziekenzalving en voelen onze nabijheid doorheen gebed en zalving. Denk ook maar aan de communiedelers die vanuit de eucharistie worden gezonden naar de mensen die aan ziekbed of huiskamer gebonden zijn. Denk maar aan de instapvieringen voor de eerstecommunicanten en/of vormelingen. Er wordt gedoopt en gezegend in de viering. We herdenken de overledenen … kortom: de afgezaagde klaagzang dat “de mis altijd hetzelfde is”, is écht wel verleden tijd!
Sinds eind vorig schooljaar is er bovendien een nieuwe kans voor jonge gezinnen om thuis te komen in het geloof en onze gemeenschap. In samenwerking met de Stedelijke Basisschool Staakte worden de schoolvieringen niet langer tijdens de schooluren georganiseerd maar geïntegreerd in de zondagsviering die op die paar momenten echte gezinsvieringen zijn. Met gepaste aandacht voor zowel de aanwezigheid van de kinderen en hun gezin, als gepaste aandacht voor de trouwe kerkganger, als voor het eigene van de liturgie wordt op een bijzondere wijze eucharistie gevierd. Elkeen die reeds de kans kreeg om mee te voeren voelt het bijzondere dat inderdaad de Heer zelf onze gastheer is: de vierende gemeenschap waar jong en oud, wekelijkse kerkganger of nieuwkomer thuis mag komen bij Jezus zélf.
Op zondag 6 januari om 10:30 uur in de Sint-Annakerk is de volgende viering in samenwerking met de school. Die dag vieren we Driekoningen en daarom nodigen we de kinderen uit om zich te kleden als koning. Bij de intrede worden ze reeds betrokken dus tijdig aanwezig zijn is zeker nodig. Iedereen is bijzonder welkom en gezinnen in het bijzonder!
Een ervaringsgetuigenis
Een tiental jaar terug stapten we een paar keer per schooljaar tijdens de schooluren vanuit de school naar de kerk om samen eucharistie te vieren. Ouders werden ook uitgenodigd maar waren niet vaak aanwezig: begrijpelijk want de vieringen vonden plaats tijdens de werkuren. Bovendien was het voor de school vaak een moeilijke uitstap (organisatorisch dan toch), een verplicht nummer, beperkte betrokkenheid. Daarna werden er multiculturele bezinningsmomenten georganiseerd op school. Wel zinvol in het geheel, maar er trad al snel een vervreemding op van de Kerk, de ‘christelijke’ rituelen, de parochiegemeenschap.
Langzaam maar zeker groeide het idee om op zondag mee te vieren met de parochiegemeenschap in de dichtstbijzijnde kerk. Eerst werd er overlegd met priester Herbert, die volledig te winnen was voor dit plan. Daarna werd dit voorstel voorgelegd tijdens de personeelsvergadering op school, aan directie en collega’s. Ook hier bleek niemand iets op tegen te hebben. Einde vorig schooljaar startten we met een eerste schoolviering rond het thema ‘dankbaarheid’ voor het voorbije schooljaar. Het was een geslaagde start, een veertigtal gezinnen vierden mee op zondag, voor sommigen nieuw, voor anderen een blij weerzien. Ook een aangename verrassing voor de vaste kerkgangers die het fijn vonden nieuwe gezinnen te mogen begroeten. In het begin van het nieuwe schooljaar was er een nieuwe schoolviering met een ‘boekentaswijding’. Opnieuw een mooie viering met nieuwe gezinnen.
Tijdens deze zondagse schoolvieringen worden de kinderen samen met het gezin, aangesproken door aangepaste voorbeden, schuldbelijdenis, een meer persoonlijke preek, liedjes die aanzetten om mee te zingen, teksten en muziek die op school aangebracht kunnen worden. Voor de lessen godsdienst is dit ook een pluspunt, er is een referentiepunt, men kan spreken over een realiteit die de kinderen zelf hebben ervaren tijdens de vieringen. Kerkelijke feesten krijgen meer betekenis door de ontmoetingen met de gezinnen op die dagen in de Kerk. Zo is er al bij sommige gezinnen een mooie verbondenheid ontstaan tussen de school, Kerk en parochiegemeenschap. Deze vorm van schoolvieringen kent dus alleen maar voordelen voor de school en ook voor de parochiegemeenschap.
Tijdens de advent, waar op school naar verwezen wordt, afgeteld wordt met een adventskrans, hebben we ook regelmatig jonge gezinnen mogen begroeten. Vorige week was het dan de Kerstviering en weer zagen we jonge gezinnen om samen mee te vieren. En volgende week op 6 januari staat er een ‘driekoningenviering’ gepland. Kinderen mogen verkleed komen als ‘koning’, hun sterrenwensen aanbieden en later uitdelen. Hopelijk mogen we weer nieuwe gezinnen verwelkomen in een fijne zondagsviering, we kijken er al naar uit.