Beste vrienden, sponsors, adoptie ouders van Ipolytölgyes,
Hieronder vinden jullie een uitgebreide update van mijn bezoek aan ons geliefde Szent Erzebetinstituut. Indien je als adoptie ouder nu nog geen brief ontvangen hebt, gelieve mij dan via fb of via mail of via gsm een signaal te geven want alle brieven moeten nu al in de bus gevallen zijn samen met een foto van je adoptie bewoner. Je zal lezen dat er nog bewoners zijn die willen geadopteerd worden, sommigen (zij die nog mobiel zijn en veel op stap kunnen) zoeken een tweede adoptie ouder zodat ze een beetje groter budget hebben voor een extraatje. Indien jij graag een bewoner wil adopteren, geef me dan ook graag zo vlug mogelijk een seintje.
IPOLYTÖLGYES, mon amour…
Hier zijn we terug! Ongeveer een maand heb ik afgeteld… mijn ticket was geboekt en ik kon eindelijk van 19 tot 21
april opnieuw “mijn vrienden voor het leven” bezoeken! Ondertussen doe ik dit al sinds 1988, dat is 36 jaar en die
kunnen tellen in een mensenleven. Het Szent Erszebet Instituut in Ipolytölgyes is als mijn tweede thuis. De namen
van de bewoners, jullie adoptie-bewoners, de “kids” zoals we ze in onze communicatie met elkaar noemen, zijn in
mijn geheugen maar ook in mijn hart gegrift. En ik ben ze dan ook bij aankomst onmiddellijk één voor één gaan
begroeten. Sommigen roepen mijn naam, anderen komen in mijn armen gelopen en overladen mij met kusjes en
knuffels en nog anderen zijn te zwaar beperkt en herkennen mij niet maar hen ga ik des te harder “omarmen” of
aaien, strelen over hun wang alsof het mijn eigen kinderen waren. Na al die jaren ben ik nog steeds heel erg
ontroerd door wat er hier in dat kleine dorpje, in dit instituut gebeurt. Mensen mét en nog veel meer zonder
diploma werken samen om hier voor die bewoners een echt warm nest te creëren. Ik blijf het bijzonder vinden hoe
vaders en moeders uit de streek hier komen werken voor een klein loon en zoveel liefde geven. Wat je terug krijgt is
natuurlijk ook pure liefde; een bewoner met een beperking “liegt” niet, elke omhelzing, kus en knuffel is zo oprecht
gemeend. Ik geef ze dan ook via deze brief aan jullie door: al de kusjes en knuffels en “dankjewels” voor de adoptie
ouders en sponsors klein en groot. Voor hen betekent jullie sponsoring en jullie onvoorwaardelijk vertrouwen in dit
project zoveel meer dan geld in hun leven. De foto van je adoptie bewoner(s) spreekt voor zichzelf. Ze zijn super blij
met jullie geschenken, de extra’s die ze zich kunnen permitteren tijdens een uitstapje en de activiteiten
(goochelshow, muziekbandjes die optreden) die georganiseerd worden in het instituut zelf.
Ik had intense gesprekken met de directrice en die waren soms heel emotioneel want zij leeft met hart en ziel voor
haar, maar ook voor “ons” instituut. Ik ga beginnen met jullie enkele cijfers voor te leggen want die verklaren heel
veel. In het instituut leven en wonen nog steeds 150 bewoners: 90 bewoners hebben epilepsie (waardoor veel en
zware medicatie), 50 bewoners zitten in een rolstoel (reken even uit hoeveel handen je nodig hebt om met hen op
uitstap te gaan, hoe dikwijls je moet heffen en tillen), 90 bewoners zijn incontinent (reken even uit hoeveel pampers
je nodig hebt en hoe dikwijls pampers moeten vervangen worden), 18 bewoners zijn blind , sommige in combinatie
met een mentale beperking, 10 bewoners zijn doof, 31 bewoners zijn enkel mentaal beperkt, ongeveer 20 hiervan
doen aan begeleid wonen in een apart paviljoen binnen het instituut. Heel veel bewoners zijn meervoudig beperkt
fysiek en mentaal en/of blind, doof, epileptisch en 16 bewoners hebben ook autisme. Waarom nu al die cijfers want
ik kan nog even doorgaan: er is constant een groot, heel groot personeelstekort. Dit was al gedurende enkele jaren
een probleem, maar nu wordt het heel heftig. Op dit moment zijn er maar 56 “gondozo” (werkers, velen zonder
diploma) om gedurende heel de tijd te zorgen voor onze bewoners (2 ploegen + 4 voor de nacht); nog duidelijker na
14.30u zijn er 2 werkers voor 25 bewoners die nog moeten eten, pampers ververst worden, pyjama aandoen, in bed
gelegd worden, medicatie krijgen. Chapeau voor deze “werkers”, ze werken in shiften van 12u en werken 40 u per
week en ze verdienen wanneer ze geen diploma hebben 450€ per maand. Met diploma (pedagogisch assistent,
sociaal assistent) zal dit variëren tussen 700 en 800€. Ik heb dan toch niet gelogen hé als ik zeg “chapeau”! Binnen
het ministerie van sociaal welzijn van de befaamde regering Orban zijn deze beroepen het laagst gewaardeerd.
Dit is verdrietig en tegenover deze situatie sta ik ook machteloos. Tien werkers zijn op pensioen gegaan, maar
vervanging blijft uit… 9 plaatsen staan open maar jonge mensen komen niet naar daar om zo hard te werken. De
directrice gaf het voorbeeld: bij Samsung verdienen ze 1500€ zonder diploma. Stagiaires van de befaamde Gustav
Barci universiteit (gyogypedagogus) gaan liever in een stad stage lopen en Ipolytolgyes valt weer uit de boot. Ik leef
mee met de directrice die angst heeft voor de toekomst wanneer er nog meer werkers met pensioen gaan... In het
instituut zijn er ook 4 pedagogen en 4 assistent-pedagogen aan het werk, 3 personen houden de ateliers draaiend, er
zijn 4 verpleegsters en 2 sociaal assistenten, telkens uiteraard werkzaam in 2 ploegen. Noodgedwongen moeten al
deze mensen ook mee helpen in de groepen tijdens de drukke periodes van eten geven en pampers verversen,
waardoor er amper crea-activiteiten en therapiesessies kunnen georganiseerd worden.
Gelukkig blijven vele vrijwilligers ondersteuning bieden. Uiteraard is dat tijdelijk, maar ondertussen kan het
personeel toch even op adem komen. De leerlingen van Virgo Sapiens Londerzeel, de studenten van HoGent en de
groep Link doen vrijwilligerswerk met hart en ziel. Ze verzetten ginder bergen werk en ze zorgen er vooral ook voor
dat het weer een paar weken feest is! Ze besteden er vooral ook veel tijd aan de heel zwakke bewoners, zij zullen
weer kunnen genieten van basale stimulatie in alle opzichten. De Belgische vlag zal binnenkort weer wapperen naast
de Hongaarse vlag. Liefde kent geen grenzen… het staat gegrift in de Hongaarse en in de Nederlandse taal op een
bank in de tuin van het instituut als je binnenkomt. Wat een waarheid!
Na dit niet al te optimistisch nieuws kan ik toch ook vertellen dat de directrice voor extra ondersteuning zorgt voor
het personeel: binnenkort komt er een cursus rond autisme, heffen en tillen, communicatie met blinden en een
heropfrissing van basale stimulatie. Top want dit komt zeker ook ten goede van de bewoners! Er is ook nog steeds
heel veel energie bij de werkers om gedurende het jaar elke gelegenheid om te feesten grondig voor te bereiden en
mee te genieten samen met de bewoners. Kerstmis is natuurlijk het feest bij uitstek want dan zijn er veel cadeautjes
en wie krijgt nu niet graag cadeautjes! De directrice wou extra beklemtonen dat dankzij jullie “adoption money” de
bewoners mooie “normale” geschenken kunnen krijgen. Er is een groot feest met kerstverhaal in de grote zaal en
daarna krijgt elke bewoner een mooie zak met al zijn of haar cadeautjes. Alle werkers komen extra om te helpen
maar vooraf gebeurt het grote werk; van 150 bewoners de wensen kennen, weten welke cadeautjes ze graag zouden
krijgen en die dan ook nog vinden in de winkels! Het lijkt een onmogelijke opdracht en toch slagen ze er elk jaar
opnieuw in! Weet dan ook nog dat ze terwijl ze in de winkels zijn, de rekeningen moeten bijhouden per persoon en
op het bureau moeten die door Moni , de boekhouder van de bewoners, ingeboekt worden. Maar de blije gezichten
en gelukkige bewoners zwaaiend met hun PERSOONLIJK geschenk, maken alles goed. Ook carnaval, Pasen,
St.Elisabeth (beschermheilige van het instituut), dag van de vrijheid, de seizoenen, Santa Claus, folkloredag, …
allemaal gelegenheden om te feesten.
De verjaardagen worden ook niet vergeten: elke maandag brengt een cukrazsda (patisserie) van een stadje verderop
een taart voor elke bewoner die de afgelopen week jarig was, met vuurwerk en de leeftijd erop, echt waar voor elke
bewoner apart. Iets meer dan 100 bewoners hebben geen familie of ze zijn toch aan hun lot over gelaten maar in het
instituut ZIET MEN IEDEREEN GRAAG. Het is voor allemaal een warm nest waar ze welkom zijn en vertroeteld
worden. Ze worden er ook letterlijk goed verzorgd. Zsusza, de directrice, staat erop dat elke bewoner elke dag
gedoucht wordt; kan het niet ’s morgens, dan in de namiddag (door het tekort aan personeel) - dit in vergelijking
met de staatsinstellingen waar men één keer per week doucht. Er is daar een liefde aanwezig die ik niet tastbaar kan
maken met woorden, die voel je gewoon als je daar bent. Dus ondanks die zware, heel zware en vele taken wordt er
toch nog veel gelachen en geknuffeld en geaaid. Het is bewonderenswaardig … er op dit moment aan jullie over
schrijven, ontroert me nog steeds… die bewoners en dat personeel laten ons een stukje hemel op aarde zien
ondanks de materiële armoede en het gebrek aan tijd in vergelijking met vele instituten bij ons.
Met een klein aantal bewoners is men ook begonnen met een moestuin aan te leggen. Samen werken in de natuur,
zaaien, zien groeien en daarna de groenten zelf mogen opeten. De bewoners kijken er naar uit.
Op 22 april “dag van de aarde” zijn de kids van begeleid wonen in de omgeving van het instituut alle vuilnis gaan
opruimen. Mooie ideeën die niet veel geld kosten maar veel plezier opleveren samen.
Sinds dit jaar heeft HOMM kft (busmaatschappij uit Budapest) een speciale bus waarin 13 rolstoelbewoners kunnen
plaatsnemen en 13 andere personen. De vensters waar de rolstoelbewoners plaats nemen zijn op hun ooghoogte
om hen maximaal te laten genieten van de uitstap. Zowel Virgo Sapiens Londerzeel als HoGent sponsoren meerdere
uitstapjes met deze bus én zij hebben veel extra handen om te duwen. Deze jonge mensen organiseren hiervoor
spaghetti verkoop, snoepjesverkoop, werkjes,... top jeugd! Dat mag ook eens gezegd worden.
Vanuit het ministerie is de tegemoetkoming voor deze groep mensen met een beperking heel laag. Het budget
volstaat niet om in de basisbehoeften te voorzien. Hiervoor moet de directrice beroep doen op extra ondersteuning
vanuit de grote koepel Szeretetszolgalat en vanuit de bisschoppenconferentie. Vele extra activiteiten worden door
jullie, ADOPTIEOUDERS EN SPONSORS, betaald. Binnenkort gaan sommige bewoners op vakantie; de groepen
wisselen elkaar af en gaan voor enkele dagen naar een wellness uitgerust voor mensen met een beperking. Voor de
zwakste bewoners worden er activiteiten georganiseerd in de voorziening zelf, bijna allemaal in functie van basale
stimulatie. Dankzij jullie centjes kunnen er ook in de vakantie of tijdens uitstappen of tijdens feestjes in het instituut
zelf, ijsjes gekocht worden of een pizza of taartjes. Ik heb niet genoeg woorden om in naam van hen en het
personeel DANKJEWEL te zeggen voor de ondersteuning van de Belgische adoptie ouders, Roparunners Londerzeel,
Parochie Malderen, Parochie Londerzeel Sint-Jozef, VZW De Kade, Flor en Linda (2 Belgen die in Hongarije wonen en
het instituut ook een warm hart toedragen), de giften van de scholen die ook jaarlijks hun steentje bijdragen,
individuele giften en de giften van de parochiegemeenschap van Oldebroek Nederland.
Enkele studenten van Hogent schreven in één zinnetje een ervaringsmoment neer:
Een dansactiviteit bij de jongens in wit: verwondering in muziek en nabijheid. Opfleuren bij een gekend lied.
Gewoon zitten luisteren daar waar anders drukte heerst
Mijn eerste moment met Gabor: hij keek niet zo blij. Ik ging naar hem toe en streelde over zijn arm. Er kwam
meteen een lach op zijn gezicht. Het was een heel klein momentje maar het betekende zoveel voor mij.
Tijdens het snoezelen kwam Alexandra volledig tot rust en vertrouwde ze mij. Vanaf dat moment kreeg ik,
elke keer als ze mij zag een kusje.
Tijdens de BIM (bewegen in muziek) bloeide de persoon die ik mocht begeleiden volledig open . Zijn gezicht
fleurde op en je kon echt zien dat hij genoot. Het was toen dat ik pas echt ten volle besefte hoe bijzonder deze
momenten die voor ons zo klein lijken, voor hen zo betekenisvol en groot kunnen zijn.
Melinda, heeft haar mooie stralende glimlach voor het eerst aan mij getoond tijdens een deugddoende
ochtendwandeling. Mijn hart smolt! Ik voelde een diepere connectie met haar door er gewoon te zijn en
samen te genieten van de wandeling.
Wat mij bij blijft is hoe dankbaar de gasten waren na onze uitstap en zo
genoten
van het lekkere ijsje.
Ik ben zo dankbaar voor de kleine contactmomenten die het verschil maken bij de ‘gasten’. Tegelijkertijd ben
ik ongelooflijk dankbaar voor alle liefde die ik van hen op zo’n korte tijd gekregen heb. Wat een geweldige
plek!!!
We hebben dit jaar ook niet stil gezeten wat betreft het verzamelen van kledij, schoenen, … er zijn van september
tot nu 4 paletten van 2m hoog vertrokken naar Ipolytölgyes. Een bevriende transportfirma zorgt voor deze
verzending aan een vriendenprijs zodat het betaalbaar blijft. Bewoners en personeel zijn super blij met de kledij
want alle kleren worden bijna dagelijks gewassen en geld om veel nieuwe kleren te kopen, hebben ze niet.
Tot zover een update. Ik hoop dat jullie met evenveel enthousiasme bereid zijn om terug 60€ te storten voor jullie
vriend/vriendin in Hongarije. Sommige adoptie ouders die met domiciliering werken, hebben hun bijdrage reeds
gestort deze of vorige maand, waarvoor dank!!! Ik hoop dat jullie ondanks deze moeilijke tijden toch blij zullen zijn
met dit nieuws en met de foto! Ik blijf de 150 lieverds en hun personeel een hart onder de riem steken, ze verdienen
het!
We hopen uiteraard dat jullie dit project blijven steunen. We gaan ook dit jaar het bedrag van 60 € niet verhogen,
maar wie iets meer wil toesteken aan zijn/haar adoptiekind, kan dat natuurlijk altijd doen. HEEL BELANGRIJK: er zijn
nog een aantal bewoners waarvoor ik geen ‘adoptieouder’ meer heb of nog niet heb of waarvoor ik een tweede
adoptieouder zoek, zie de lijst hieronder. Wie in zijn vriendenkring iemand kent die een bewoner wil adopteren,
laat het dan alsjeblieft weten! Een attest voor de fiscus kan ik niet bezorgen, aangezien het niet over een vzw gaat.
Maar dat je geld goed besteed wordt, daar sta ik wel garant voor. Indien je een feestje geeft, iets te vieren hebt en je
wil i.p.v. cadeautjes een centje aan een goed doel schenken, ik ben steeds bereid te komen vertellen over het
project en/of foto’s en informatie door te sturen. Het rekeningnummer van Ipolytölgyes is nog steeds:
BE 48 068-2072502-27 Steenhuffelstraat 52, 1840 Malderen, gsm nummer Marie-Rose 0476 46 16 32
Deze bewoners zouden graag een adoptie ouder vinden:
- Wagner Zoltan 09-08-1986 Downsyndroom
- Kovacs Atilla 15-1-1975 Downsyndroom
- Cseri Eleonora 19-7-2002 Fysieke beperking en licht mentaal beperkt
- Kertesz Alexandra 20-12-2002 Autismespectrumstoornis en licht mentaal beperkt
- Orosz Bea 20-10-1980 Fysieke beperking en licht mentaal beperkt
- Laki Erzsi 29-8-1959 Matig mentaal beperkt
- Kurilla Zsusza 22-12-1968 Matig mentaal beperkt
ALLEMAAL SCHATJES
Belangrijk! Het instituut heeft een website en een facebookpagina, mag ik vragen om deze te liken:
Website: Szent Erzsébet Otthon hírei | Katolikus Szeretetszolgálat (szeretetszolgalat.hu)
Millio Puszi! (miljoen kusjes) Marie-Rose en bewoners en personeel Szent Erzsebet