Dat grote huis, wie woont daar eigenlijk?
Begin december 2019 brachten 38 kinderen een bezoek aan onze kerk, dat grote huis in het midden van het dorp, waar ze op 31 mei 2020 hun eerste communie zullen doen. De meesten kwamen er vroeger al eens, als babytjes, om gedoopt te worden. Maar nu komen ze om te kijken en vragen te stellen.
‘Weten jullie wie hier woont?’ Enkele antwoorden komen vlug, zij het wat aarzelend.’ …De pastoor…Jezus…God…’. ‘Maar hoewel er hier wel een tafel en vele stoelen staan, er is geen bed, geen badkamer, geen keuken. Hoe kan je hier dan wonen?’ Een boeiend gesprekje later voelden ze: Dit is geen gewoon huis. Het is het huis van ons allemaal. Wij zijn hier thuis.
De kerk is een heel bijzonder huis.
Mensen komen er om uiteenlopende redenen.
Omdat ze stilte en rust zoeken, omdat ze willen bidden.
Ze komen er om te trouwen, om hun kindje te laten dopen, om afscheid te nemen van mensen die gestorven zijn.
Op zondag om te luisteren naar de bijbel en eucharistie te vieren, om samen te vieren met geloofsgenoten.
Er gebeurt dus heel veel in de kerk.
Rondlopen en goed kijken
Na het vragen kwam het kijken.
De kinderen gingen rond de doopvont staan, mochten even met hun handje het koude water voelen.
Het blinkende deurtje van het tabernakel ging open, en ook de ciborie die in deze kluis staat.
‘Wat zijn deze ronde platte broodjes?’ ‘Euh,… tosti’s?’ ‘Nee, het zijn hosties.’
‘En de tafel in de kerk, die noemen we altaar.’
Ze volgden aandachtig de 14 staties van de kruisweg en gingen nog even binnen in de sacristie, de kamer waar in kasten en laden alles bewaard wordt wat nodig is voor de vieringen in de kerk.
Dat de kinderen tijdens deze kerkverkenning allemaal goed gekeken en geluisterd hadden bewees het ‘kerkwerkje’ dat ze daarna maakten. Tien op tien voor iedereen.