Zaterdag en zondag 12-13 februari was voor de kandidaat vormelingen hún weekend. Zaterdag stond hun samenkomst in het teken van de naam. Hun eigen naam, de naam van God, de naam waarmee mensen geroepen worden, zoals Mozes, zoals zijzelf. Twee jongeren bezorgden ons een verslagje van deze bijeenkomst. Dankjewel Lore en Sien.
Zondagmorgen waren de jongeren in de kerk waar ze tijdens de eucharistieviering elk naar voor kwamen, hun naam zegden en hun hand op het bord brachten. Die handen zijn nu in de kerk te zien, tot de dag van hun vormsel op zaterdag 14 mei.
We begonnen om 2 uur met elkaar een beetje beter te leren kennen. Daarna werden we in 2 groepen verdeeld. Mijn groep ging eerst handjes versieren.
Het handjes versieren was heel leuk. Spijtig duurde het niet langer.
Dan ging mijn groep terug naar de kerk en ging de andere groep handjes versieren.
In de kerk hebben we geleerd over het verhaal van Mozes en het verhaal van de
Waterdrager. Toen gingen we naar buiten voor een foto. Dan gingen we terug naar de kerk voor een liedje te zinden.
Dat was onze catechese. Ik kan niet wachten tot de volgende.
Lore Moortgat
We zijn begonnen met een paar spelletjes om elkaar wat beter te leren kennen.
Het waren spelletjes waarbij we in alfabetische volgorde moesten gaan staan.
Daarna werden we opgesplitst in 2 groepen zodat het Coronaproof zou blijven.
Bij Stijn luisterden we naar een katholiek en boeddhistisch verhaal over dat je jezelf moet zijn, en kwamen we de naam van God te weten. Bij Ingrid en Anja knutselden we onze hand met onze pasfoto op en vulden we een naamopgave formulier in.
Toen kwamen we allemaal weer bij elkaar en trokken een foto met de hele groep.
Tenslotte leerden we nog een liedje en overliepen we wat we zondag moeten doen in de mis.
Sien De Troeyer
