Alle communievieringen zijn verschoven naar het najaar. Hoe gaan de gezinnen om met deze ongewone situatie? We gingen even polsen bij eerstecommunicant Tristan en zijn ouders Gilles en Karen, met broer en kleine zus.
“JAAAAA!! Beter in september dan niet.”
1. Hoe gaan jullie om met deze aparte coronatijd?
Mama en papa :
Wij proberen met een zo positief mogelijke ingesteldheid deze periode door te komen. De continu binnenkomende nieuwsberichten wakkerde toch wat angst aan in ons gezin. Naarmate de crisis vorderde hebben we besloten om onszelf slechts een beperkte tijd toe te staan om het nieuws te lezen. De eerste dagen van de crisis was er voor ons de zoektocht achter het vinden van een goede balans tussen enerzijds het aanbieden van thuisonderwijs en anderzijds het blijven functioneren op ons eigen job. In deze zoektocht deed het vooral deugd te weten dat je er als ouder niet alleen voor stond. Van beide kanten was er voldoende ondersteuning om er met volle moed tegenaan te gaan (en vooral blijven volhouden na een "mindere" dag). We hebben net zoals de meeste onder ons weken geleefd in onze eigen bubbel. Sinds de maatschappij stilletjes aan terug aan het opstarten is verlaten ook wij met een dubbel gevoel onze veilige thuishaven. We gaan weer uitwerken, de jongens kunnen weer in beperkte mate naar school, de dochter gaat naar de opvang, …. ik denk dat ik voor ons allemaal mag spreken dat het veel deugd doet om terug sociaal contact te hebben. Toch blijft de pijnlijke confrontatie er van die 'social distance' en de vraag die ons als ouder bezig houdt, is dit het nieuwe normaal ?
Tristan en Joran :
Wij hebben vooral veel buiten gespeeld, en in de voormiddagen voor school gewerkt. We gingen ook veel op berenjacht doorheen de straten.
2. Kennen jullie iemand die besmet is geraakt met het Covid 19 virus?
Mama en Papa:
Zowel op het werk van mama als van papa zijn er collega's die het virus opgelopen hebben. Sommige collega's zijn goed ziek geweest, terwijl andere er veel minder last van hebben gehad. Het virus kwam voor ons op een bepaalde moment wel dichtbij, wat ons toch wat angstig maakte.
Tristan en Joran :
Neen, op het nieuws hoorde je wel dat er veel mensen dood gegaan zijn aan het virus.
3. Wat was het moeilijkste de voorbij maanden ? wat voor mama? wat voor papa? wat voor de kids?
Mama en Papa :
Onze dochter was nog maar net begonnen op school, nu ze hier niet terecht kan hebben wij ervoor gekozen om beroep te doen op de noodopvang. Voor mij als mama was het moeilijk om haar achter te laten op een plek waar ze nog nooit geweest was, bij vreemde mensen (met een mondmasker op), en de schrik dat ze te weinig genegenheid zou krijgen gezien de te moeten volgen maatregelen van de begeleiders. (gelukkig valt het precies allemaal zeer goed mee voor haar, en maak ik mezelf er als mama meer zorgen over dan zijzelf.) Ook de confrontatie van de lege rekken in de supermarkten zullen mij nog lang bijblijven. Voor de papa was er vooral de uitdaging in het aanbieden van goede ondersteuning van beide jongens in hun schoolwerk als het blijven presteren op zijn eigen werk.
De jongens zaten vooral met de vragen 'wanneer kan dit dan weer', of wanneer mag dat dan weer ? niet evident omdat je als ouder hier geen antwoorden op kon geven. Al snel werd voor ons duidelijk dat Tristan het emotioneel veel moeilijker had met de huidige situatie dan Joran. Joran kon genieten van de tijd thuis, voor hem was het allemaal wel "ok" zo, Tristan daarentegen snakte enorm om terug te gaan naar school, om zijn vrienden terug te zien en eens weg te kunnen zijn van thuis.
Tristan :
Het stilvallen van de voetbal was het minste leuk. We moesten zeer veel thuisblijven, en er waren geen vrienden om mee te spelen.
Joran :
Het afwachten wanneer het terug school was, en ik had ook geen vrienden om mee te spelen.
4. Hebben jullie intussen contact met familie en hoe verlopen deze contacten?
Mama en papa :
wij hebben ondertussen onze bubbel verbreed met 1 ander gezin, dit vooral om praktische redenen om onze nood aan opvang mogelijk te maken. Met onze eigen ouders, schoonouders, broers, hebben we momenteel enkel contact via skype, of even snel te zwaaien in het voorbij fietsen. Dit is voor ons een bewuste keuze, het is vooral voor onze jongste dochter niet duidelijk waarom ze geen knuffels, kusjes mag geven. Het voelt voor niemand van ons prettig aan om knuffels te moeten afwijzen.
Tristan en Joran :
Neen, enkel mogen wij maar eens voorbij fietsen om te zwaaien, en dat is dan maar 5 minuten. We mogen niet zoals vroeger even binnen gaan om wat te drinken.
5. Deden/doen jullie wat bijzonders voor buren, familie, vrienden ?
Mama en papa :
Onze jongens schreven brieven of maakte al tekeningen voor klasgenootjes die het wat moeilijker hadden. Wanneer ze het zelf wat moeilijker hadden, konden ze met hun vriendjes skypen, of eens op afspraak met andere ouders bij elkaar aan de raam gaan zwaaien.
Bij de familie hebben we al eens een boeketje laten leveren alsook een ontbijt aan het huis.
Tristan en Joran :
Wij hebben al van onze peters en tantes brieven en opdrachten gekregen om uit te voeren.
6. Normaal was er op Hemelvaartsdag de eerste communie van Tristan ? Dit is nu allemaal uitgesteld. Hoe heeft hij dit opgenomen ? heeft het gezin dit wat kunnen plaatsen ? Kijken jullie er als nog naar uit in september ?
Mama en papa :
Wanneer Tristan hoorde dat zijn communie niet kon doorgaan waren er eerst wat tranen. Hij keek net zoals zijn klasgenootjes enorm uit naar zijn dag. Tristan is een echt sociaal beestje en had het doorheen de eerste weken enorm moeilijk dat school, voetbal weg viel - dat de communie niet door kon gaan was een extra domper voor hem. Gelukkig kon hij het wel goed plaatsen, en om het met zijn woorden te zeggen is een feest met iedereen erbij veel leuker dan enkel alleen met mama en papa. We hebben Hemelvaartsdag thuis doorgebracht met het gezin, Tristan met een kleinigheidje verrast en vooral genoten van elkaars gezelschap.
Met z'n allen kijken wij enorm uit naar de viering in september, voor ons zal deze viering ons extra laten genieten van het samen zijn met onze familie. Dat Tristan zijn feest kan vieren met de personen die voor hem een belangrijke plaats innemen, zal hem extra doen stralen. Uitstel is zeker geen afstel!
Tristan :
JAAAAA!! Beter in september dan niet.
Joran :
En dan mag ik volgend jaar op hemelvaartdag, dan hebben wij 2 feesten op 1 jaar tijd.
7. Wat willen jullie zeker gaan doen tijdens de vakantie wanneer de lockdown deels zal zijn opgeheven.
Mama en papa :
Van zodra wij onze bubbel wat meer mogen verlaten kijken zowel mama, papa als de kinderen er enorm naar uit om bij de (groot)ouders langs te gaan, om gezellig samen te kunnen zijn. De jongens zijn ondertussen al enkele dagen naar school kunnen gaan en hebben ontzettend GENOTEN van het terugzien van hun vrienden (ondanks de strenge maatregelen) Graag willen de jongens aan de grootouders de verborgen plekjes laten zien die ze doorheen de lockdown ontdekt hebben bij het maken van verschillende wandelingen hier in eigen buurt.
Wij hopen vooral op een zomer waarin uitstapjes zoals planckendaal, een fietstochtje, familiebezoekjes mogelijk zullen zijn.
Tristan en Joran :
Op scoutskamp gaan, weer gaan voetballen, bij mijn peters gaan logeren in de tent in de tuin, bij de grootouders frietjes gaan eten. en heel misschien kunnen wij nog met het vliegthuis op vakantie gaan.
8. Boezemt de toekomst jullie angst in?
Mama en papa :
Wat ons vooral angst aanjaagt is de mogelijkheid van een heropflakkering en het terug moeten gaan naar de strenge maatregelen en Lock down. Ik denk dat wij zeker niet alleen zijn als we zeggen dat wij dit niet nog eens willen doormaken. We zouden zeer graag vanaf september terug kunnen keren naar onze routine van voor de gehele coronacrisis.
Tristan :
Ik hoop dat wij terug op de hele speelplaats mogen spelen, en niet alleen maar op de stenen. Ik hoop ook dat onze klas niet in 2 gesplitst zal blijven maar dat wij weer allemaal samen mogen zitten.
Joran :
En dat onze banken terug tegen elkaar mogen staan. Dat wij ook overal een mondmasker moeten dragen, jij draagt dat wel graag hé Tristan maar ik echt niet !
9. Zal de toekomst er voor jullie er heel anders gaan uitzien ?
Mama en papa:
Onze hoop is dat alles terug mag worden als voorheen, maar de twijfel of dit realistisch is, is er wel. We hopen wel dat de kinderen kind mogen blijven en zich om zo weinig mogelijk zorgen dienen te maken.
10. Heeft deze crisis ook leuke kanten ? Hebben jullie ook 'lessen' getrokken om anders te gaan leven ?
Mama en papa :
We hebben als gezin meer tijd gehad voor elkaar, normaal gesproken zitten onze weekends zeer vol en het is vaak crossen van de ene naar de andere hobby. Hoewel wijzelf als ouders kunnen genieten van de sociale contacten die de hobby's van de kinderen meebrengen was het ook eens fijn om nergens te "moeten" zijn. We hebben kunnen genieten van de rust in het gezin, de 'extra' tijd samen, de spontane wandelingen, …. Het deed ons als ouders ook deugd om te zien hoeveel de kinderen aan elkaar gehad hebben, hoe ze creatief omgingen met het indelen van hun tijd. Ze hebben ons alle 3 elk op hun eigen manier meermaals laten verschieten van hun eigen kunnen.
Tristan :
Dat wij meer tijd hadden om thuis te spelen, en we veel met mama en papa gingen wandelen.
Joran :
Neen "er was niets leuks aan!" of ja we konden meer in ons zwembadje spelen thuis.