Ons lichaam is een getuige. In ons lichaam staat geschreven wat we allemaal meemaakten, onze vreugde en onze pijn, onze wonden en littekens. Onze gezichten, handen en lichaamsbouw laten zien hoe ons leven was en is. Wij spreken, voelen, denken, zien, ruiken, horen, hebben lief, haten, schreeuwen, bidden, treuren, lijden met ons lichaam. Wanneer ons lichaam langzaam opgebruikt raakt, is het een geschiedenis van ons leven geworden.. Ons aardse lichaam is ook het symbool van onze kwetsbaarheid, onze lijdelijkheid. Het zieke lichaam beïnvloedt ons hele wezen.
Het feest van Maria tenhemelopneming is het feest van het lichaam. Het vertelt ons dat God ons niet aan de dood prijsgeeft.
Dat weten we als sinds Jezus’ verrijzenis, maar hier gaat het nog sterker om wat er met de mens gebeurt die sterft. Natuurlijk nemen we ons aardse lichaam niet mee. Maar wat we wel meenemen is die hele levensgeschiedenis waarvan ons lichaam symbool geworden is. Hoe dat zal gebeuren, weten we niet. Maar we weten wel dat wie we zijn, van belang is voor God. We worden niet op een hoop geveegd. Elke levensgeschiedenis, ook al is ze zeer kort, is een levensgeschiedenis die zich afspeelt tussen God en de mens. Het is deze mens die door God wordt opgenomen in zijn Leven, die we zijn Eeuwigheid noemen.
Ons lichaam –wijzelf - wordt in de ontmoeting met God ook helemaal anders. Het wordt voltooid, ontdaan van zijn lijden en kwetsbaarheid en bekleed met een nieuw lichaam, ons voltooide lichaam. Daarom zeggen we straks in de geloofsbelijdenis: ik geloof in de verrijzenis van het lichaam. Niet als een aards lichaam, maar als een herschapen lichaam, het voltooide lichaam, dat opgenomen wordt bij God.In de tenhemelopneming van Maria wordt deze prachtige waarheid over ons leven geopenbaard.
Dat begint nu al: de drie verhalen uit de bijbel die we lazen gaan erover: hoe God de mens aan de macht van de dood onttrekt en hem bestemt voor goddelijk leven. In de evangelielezing horen we opnieuw dat prachtige verhaal van Maria die Elizabeth bezoekt: een zeer “lichamelijk verhaal”: Maria die zelf bezocht werd door God zelf en zwanger is bezoekt Elisabeth, zij vallen in elkaars armen en het kind springt op in de schoot.
De mens is een wezen dat door God bezocht wordt. God dient zich aan en verheft de mens van zijn ogenschijnlijk nietswaardige aardse conditie tot een onverwachte voltooiing.
Daarom begrijpen we die prachtige lofzang van Maria: mijn hart prijst hoog de Heer….hij heeft neergezien op de kleinheid van mijn leven – ons leven – en het hoog verheven! Dat mogen wij nu al zingen en beleven, in deze liturgie en ons verder leven.
Laten wij Maria in ons hart ontvangen als het beeld van de mens, die door God binnen te laten in haar leven het ware geluk vindt.
Diaken Johan