In juli namen vijf ‘jongeren’ van onze pastorale eenheid deel aan het Pluskamp. Gabriela en Paolina waren in de groep van de 10-12 jarigen, Kristina en Rosine bij de 12-jarigen en pastor Guido ging mee als begeleider. We laten hen zelf aan het woord.
Rosine schrijft:
‘We gingen in Bokrijk op kamp en we vertrokken de 2 juli en kwamen de 8 juli terug. Pluskamp was een heel leuke ervaring. We waren in groepen verdeeld per leeftijd en in mijn groep waren we met 8 kinderen. En in het hele kamp waren ongeveer met 142 mensen. We waren maar met weinig Brusselaars, een stuk of 6,7.
We sliepen in tenten, het vervelende was dat er insecten makkelijk in je tent konden komen en het was in de avond ook heel erg koud.
We waren veel bezig met God maar we deden ook leuke opdrachten. Ons thema van de week was: beloven. En wat ik het meest onthoud is het verhaal dat over Abraham sprak.
Het leukste was toen we kennismakingsspelletjes deden in twee groepen. Het lukte heel goed om bij iedereen de opdracht uit te voeren. Ook de dagtocht was heel fijn. We gaan dan de hele dag wandelen. Er was iets speciaal dat was dat we in een soort rivier stapte ofzo, je kon op de grond stappen en naast jou was er gewoon een rivier aan het stromen en dat was best wel indrukwekkend.
Ook de ochtendgym vond ik fijn,...
Wat me het meest gaat missen is het familiegevoel. Want in het begin kenden we bijna niemand en op het einde kenden we elkaar goed. We hadden een speciale band samen want we waren niet allemaal in 1 leefgroep. Als je problemen had kon je ook gewoon bij mensen gaan die je eerder niet kende. Bij de eucharistie gaf iedereen een knuffel aan elkaar, zelfs als we ervoor niet samen praatten, gaven we toch een knuffel en dat was wel leuk.
Maar er is ook plusweekend van vrijdag 1 maart tot 3 maart, ik zal er zeker zijn. Ik ga zeker de volgende jaren terug komen. #pluskampfamilie’
Paolina, Gabriella en Kristina vertellen door elkaar en springen van de hak op de tak... Ze vinden wel dat ik te laat ben gekomen want ze zijn al veel vergeten!
‘Pluskamp was heel leuk. We speelden veel in het bos. Voor het grote kampspel waren we met meer dan honderd. We mochten ons ook verkleden in een bijbelfiguur. Ik was een tollenaar.
Elke groep had ook zijn eigen lokaal dat we zelf mochten gezellig maken. Bij ons was er een zwembadje met eendjes. De mascotte van hun groep was Schilpy, de schilpad.
Tijdens het free-podium hebben we gezongen op een melodie van de GhostRockers met onze eigen tekst. Hier het refrein: ‘Pluskamp, superleuk, superfijn om bij elkaar te zijn.’ Kristina: Wij speelden een humoristisch toneeltje over onze begeleiders –één van beide kon super-verstrooid zijn en was niet echt handig- maar het was eigenlijk vooral om hen te bedanken.
Het kampvuur mocht niet door de droogte maar er werd ‘vuur uit karton’ geknutseld en met de ledlampjes die ze hadden voor in de tenten was het best mooi en gezellig. Toen werden op groot scherm de foto’s van de voorbije dagen al getoond.’
Paolina en Gabriela gingen met hun groepne een namiddag naar een rusthuis. Ze brachten de mensen naar beneden en konden samen met hen petanque spelen. Ook de andere groepen hadden een solidariteitsactie. Sommigen gingen helpen op een boerderij. Kristina ging met haar groep naar Oxfam. Ze werden er uitgedaagd door een spel rond budget: hoe ver kom je met 50 €? Ze kregen ook uitleg over landen in het Zuiden waar de Oxfamprodukten vandaan komen. Met de tweedehandsboeken mochten ze een ‘top 5’ voorstellen. Toen ze goed wisten wat een oxfamwinkel is, werd hen ook gevraagd hun ‘droomwinkel’ te tekenen. Sommige ideeën worden misschien wel gerealiseerd want er is sprake van uitbreiding!
Paolina en Gabriela vertelden ook over een bijbelspel over Mozes. Ze mochten de Tien Plagen van Egypte naspelen. Vooral de kikkers hadden succes: ze moesten happen naar snoepjes!
Ook bij hen liet de dagtocht sporen na door de leuke opdrachten. Gabriela moest aan drie deelnemers ‘een cadeautje’ geven, zonder dat die het door hadden dat dat haar opdracht was. Kristina wist ongemerkt bij iedereen een wasknijper te hangen –als het moest, zelfs in je haar- zonder gesnapt te worden.
‘Er was de dagopening en de dagsluiting. Dan kwamen we samen om te bidden. P. Guido zorgde daar voor. Ook voor het middageten kwamen we samen om te zingen. Het lied dat het meeste succes had:
Jij die bent: Ik zal er zijn voor u,
Naam die zin is van ons leven
wees nabij, word zichtbaar hier en nu,
Groei in ons, kom in ons tot leven.
Jij die zegt: de minsten zijn mijn broeders,
die vanuit hun wereld tot ons spreekt,
die ons roept te zijn elkanders hoeder:
leer ons zien uw Licht dat open breekt.
Jij die ziet hoe mensen dood gezwegen,
zonder waardigheid en zonder naam,
uitgesloten, altijd alles tegen,
Jij roept ons om aan hun kant te staan.
Jij het Woord dat in ons waar moet worden,
wij uw stem voor wie geen stem meer krijgt;
Jij die hoop zijt op een nieuwe morgen,
wij het beeld van u die leven zijt.’
Gabriela: ‘Ook de muziek is speciaal. Veel jongeren hebben zelf instrumenten meegebracht. Er is de hele dag door muziek, bijvoorbeeld wanneer de hele groep 's ochtends, 's middags en 's avonds samenkomt’.
Paolina: ‘In de stille ruimte kan je nog verder nadenken of lezen. Hier staat een tent met attributen die te maken hebben met de persoon waarover het Bijbelverhaal gaat. Maar het is niet verplicht natuurlijk. Je mag ook buiten blijven spelen.’
Pastor Guido
Ikzelf was heel blij dat Rosine, Paolina, Gabriela en Kristina vanuit Anderlecht meegingen op Pluskamp. Alleen door het zelf te beleven kan je begrijpen hoe tof zo’n kamp wel is. Dus hartelijk dank aan jullie vier om het aan te durven om deel te nemen en te lezen hoe fijn jullie het wel vonden. Het hele kamp was opgebouwd rond het thema ‘Beloofd!’ of Gods belofte dat Hij er steeds zal zijn voor ons mensen. Bovenstaand lied vormde de rode draad doorheen de bezinningsmomenten in de stille ruimte. We startten met Abraham die het aandurfde om op Gods woord, weg te trekken naar een ander land. Dan kwam Mozes aan de beurt die zijn volk wegleidde uit Egypte. Gods belofte vraagt om een antwoord. Maar wat als je een belofte niet houdt? De psalmen leerden ons halverwege op de dagtocht, dat we met vallen en opstaan toch steeds mogen herbeginnen en vertrouwen op Gods belofte. Donderdag gingen we op engagement en wilden we er zijn voor anderen, zoals God er is voor ons. Ook het verhaal van de barmhartige Samaritaan sprak boekdelen. Vrijdag mondde het thema uit in de vreugde die het geeft te weten dat God er altijd zal zijn. Met Maria haar Magnificat ging toen de laatste volledige kampdag in. Zaterdag: tijd om terug naar huis te gaan, nieuw en met een hart vol aan rijke ervaringen en vriendschappen. We begonnen de maandag met het eerste boek uit de bijbel en nu eindigden we met het laatste: de Apocalyps met het visioen van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. We zijn allemaal wat ‘nieuwe’ mensen geworden door wat we samen meemaakten. Het is prachtig om jongeren die er voor het eerst bij zijn te zien openbloeien. Op Pluskamp mag je er zijn zoals je bent. We zijn er voor mekaar zoals Hij er is voor ons. Samen stil worden, samen bidden, samen gek doen, samen spelen, samen eten, samen de Rode Duivels zien winnen, samen zingen, kortom samen leven gedurende een week, het doet wat met jou. Het maakt je rijker en meer mens. Ik kijk al uit naar volgend jaar!
Hartelijk dank om ons te laten delen in jullie ervaring !