Op 26 juli was het eindelijk zover: met een honderdtal Vlaamse acolieten vertrokken we op bedevaart richting Italië voor het internationale misdienaartreffen op het Sint-Pietersplein in Rome.
Na een lange busrit van twintig uur werden we hartelijk ontvangen door onze logistieke ploeg en bisschop Lode in het Don Bosco-instituut vlakbij Assisi. We konden meteen ontbijten: spek met ei. Daarna kamerverdeling, uitpakken en uitrusten van de lange reis.
Tijdens de drie dagen Assisi hadden we elke dag een gebedsmoment en een eucharistieviering, catechese en verwerking in groepjes per leeftijd. In mijn groepje waren we met acht. Ik kende er al enkele van die ik tijdens de heenreis had leren kennen. De catechese duurde soms wat lang, maar was meestal wel interessant. Ze werd gegeven door onze bisschop of door een minderbroeder. Een van de onderwerpen was: vrede en verbondenheid in de eucharistie. De verwerking gebeurde aan de hand van vragen die de begeleiders tijdens de catechese opgeschreven hadden. Ze waren niet altijd gemakkelijk. bijvoorbeeld: “Vind jij dat kerkgangers mee kunnen helpen om brood en wijn aan te brengen?” In het begin verliep het soms stroef, maar de gesprekken liepen uiteindelijk wel vlot en soms kwamen er persoonlijke dingen naar boven.
Op de tweede dag hebben we Assisi bezocht, namelijk de basiliek van de H. Franciscus en de kerk van de clarissen, dus van de volgelingen van Clara. In de basiliek hebben we zowel de onder- als de bovenkerk bezocht. Onze begeleidster gaf wat uitleg. In de bovenkerk was het leven van Franciscus afgebeeld en we kregen er telkens duiding bij. Ik was verrast dat de fresco’s in zo een goede staat waren. Ook de inrichting en de bekleding van de kerk, daarvan was ik onder de indruk. Vooral heel erg kleurrijk. Bij ons in de kerken kom je dat niet tegen.
We hebben ook het klooster van San Damiono bezocht, maar daar was de uitleg minder. De H. Clara heeft daar gewoond. De legende over haar ken ik niet zo goed meer. In de tijd van de clarissen woonden er ook franciscanen in het klooster. De tuin diende dan als ontmoetingsplaats. Het was iets speciaals.
Op onze laatste dag in Assisi was er keuzeactiviteit: ik koos voor de beklimming van de Monte Subasio. Na een forse wandeling van anderhalf uur, een echte kuitenbijter, kwamen we bij de grotten waar Franciscus ging bidden. Hij bleef daar ook slapen en keek er naar de sterren. Het was voor hem een plaats om weg te zijn van de drukte, zonder enige luxe. Het is nu een stilteplaats en dat brengt je wel tot bezinning als je daar zo staat.
Van Assisi zijn we dan naar Rome getrokken, met een tussenstop aan een groot meer, met zicht op het buitenverblijf van de paus. Ik heb gezwommen. Het water was verkoelend en het deed deugd. ’s Avonds kwamen we in Rome aan. We logeerden er ook in een school van Don Bosco.
De eerste dag in Rome was de belangrijkste: internationaal misdienaartreffen met audiëntie bij de paus! Er was voorzien dat we eerst met de Vlaamse misdienaars eucharistie zouden vieren in een zijkapel van de Sint-Pietersbasiliek. Er was echter zoveel volk en het aanschuiven naar de basiliek duurde zo lang, dat we er niet geraakt zijn. Het Sint-Pietersplein werd namelijk afgesloten, want het moest klaargemaakt worden voor de grote ontmoeting. Zestigduizend misdienaars uit negentien landen werden verwacht. Twee Vlaamse misdienaars, Ruben en Paulien, waren uitgekozen om mee de mis te dienen bij de paus. Ikzelf had het geluk om één van onze acht VIP-plaatsen te hebben op ongeveer twintig meter van de pauselijke stoel. Ik ben er nog niet helemaal van bekomen, dat ik de paus van zo dicht gezien heb. Toen hij aankwam in zijn auto begon iedereen te roepen en werd iedereen heel enthousiast. Sommigen hadden tenslotte al uren staan wachten om hem te zien. In veel verschillende talen hoorde je roepen: paus Franciscus! Indrukwekkend! Het misdienaartreffen was heel goed georganiseerd: er werd in verschillende talen gesproken en soms vertaald in het Engels, er was ook een jongerenkoor dat de zang mee begeleidde. Een heel unieke ervaring!
De volgende dagen hebben we Rome bezocht: het Colosseum, enkele kerkjes, het Forum Romanum… deels met een gids, deels onder de vorm van een stadsspel. Ten slotte hebben we nog de catacomben bezocht waar de patroonheilige van de misdienaars, Tarcisius, zou begraven liggen.
Het was een ongelofelijke reis. De vriendengroep was ook heel sterk, waardoor het afscheid niet zonder traantje was. Wie als misdienaar de kans krijgt om volgende keer mee te gaan, moet dat zeker doen.
Martijn van Hove
Bekijk meer foto's en filmpjes