We gaan over van het oude naar het nieuwe jaar. We kijken terug naar het voorbije jaar, voor een groot stuk bepaald door de hele Covidsituatie in onze wereld, onze gemeenschap, onze familie- en vriendenkring, ons persoonlijk leven. We hebben allicht ook onze persoonlijke zorgen gehad, misschien ook verdriet gekend. Hopelijk hebben we ook mooie en bemoedigende dingen meegemaakt, hebben we mensen en gebeurtenissen gekend die ons dankbaar stemmen. En we kijken vooruit naar het nieuwe jaar: 2022! We vragen om Gods zegen over onze samenleving, onze kerkgemeenschap, onze geliefden, ons eigen leven. We hopen op betere tijden en op verantwoordelijkheidszin bij de politici en bij ons allen. We vragen om moed en inzicht om concreet samen te werken aan een wereld waar rechtvaardigheid en vrede heersen. We bidden om uitkomst en solidariteit voor daklozen, azielzoekers, mensen die leven in landen waar geweld of hongersnood heersen. En wat de Kerk betreft: moge het ‘synodaal traject’ ons en vele christenen bemoedigen, ons helpen om elkaar beter te begrijpen en om intenser samen te werken aan een kerkgemeenschap zonder arrogantie, waar vele mensen zich thuis kunnen voelen en naar de zin van hun leven zoeken in het spoor van Jezus.
Bij deze overgang van oud naar nieuw, wil ik met u een gedicht delen dat mij zeer dierbaar is. Ik zing het elk jaar met de mensen met wie ik oudejaar doorbreng. Het ontroert mij telkens weer. Het is een gedicht van de Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer. Hij was gevangen genomen als tegenstander van de nazi’s en schreef het gedicht in een brief aan zijn verloofde Maria en zijn familie rond Kerstmis 1944. Enkele maanden later werd hij terdood gebracht. Mogen wij allen zoals hij ervaren, dat we ook in 2022 door goede macht en trouw en stil worden omgeven, wat het leven ons ook brengt.
Pastor Benno.
Door goede machten trouw en stil omgeven
Door goede machten trouw en stil omgeven,
behoed, getroost, zo wonderlijk en klaar,
zo wil ik graag met u, mijn liefsten, leven,
en met u ingaan in het nieuwe jaar.
Wil nog de oude pijn ons hart vernielen,
drukt nog de last van ‘t leed dat ons beklemt,
o Heer, geef onze opgejaagde zielen
het heil waarvoor Gij zelf ons hebt bestemd.
En wilt Gij ons de bittre beker geven
met gal gevuld tot aan de hoogste rand,
dan nemen wij hem dankbaar zonder beven aan
uit Uw goede, Uw geliefde hand.
Maar wilt Gij ons nog eenmaal vreugde schenken
om deze wereld en haar zonneschijn,
leer ons wat is geleden dan herdenken,
geheel van U zal dan ons leven zijn.
Laat warm en stil de kaarsen branden heden,
die Gij hier in ons duister hebt gebracht,
breng als het kan ons samen, geef ons vrede.
Wij weten het, Uw licht schijnt in de nacht.
Valt om ons heen steeds meer het diepe zwijgen,
de eenzaamheid, die nergens uitkomst ziet,
laat ons dan allerwege horen stijgen
tot lof van U het wereld wijde lied.
In goede machten liefderijk geborgen
verwachten wij getroost wat komen mag.
God is met ons des avonds en des morgens,
is zeker met ons elke nieuwe dag.
Foto: Kaarsen: teken van Licht in de duisternis ©Irina Anastasiu via pexels