De lezingen van vandaag staan in rechte lijn met die van vorige week. De profeet Amos trekt nogmaals van leer tegen de rijken en luierikken van zijn tijd en Jezus legt met de parabel van de rijke man en de arme Lazarus weer de nadruk op het verstandig omgaan met geld en bezit.
Het eerste dat opvalt, is dat de rijke man geen naam krijgt maar dat de arme wel met zijn naam wordt genoemd. Lazarus is trouwens afgeleid van het Hebreeuwse Eleazar, wat ‘God heeft geholpen’ betekent. God kent de armen dus bij naam en helpt hen. Jezus zet dat nog eens extra in de verf door de rollen om te keren wanneer de rijke man en Lazarus komen te gaan. Lazarus bevindt zich na zijn overlijden in de comfortabele schoot van Abraham en wordt letterlijk ‘gedragen’. Terwijl de rijke man helse pijnen doorstaat in de onderwereld.
Jezus stelt het heel zwart-wit en voegt er nog aan toe dat de kloof tussen de twee heren niet te dichten valt … zelfs niet als men het zou willen. Te laat is te laat. De rijke man doet zelfs twee pogingen om iets te verkrijgen van Abraham. Eerst vraagt hij dat Lazarus hem te drinken komt geven en dan vraagt hij om zijn vader en broers te gaan verwittigen, zodat die niet hetzelfde lot moeten ondergaan dan hij. Maar Abraham laat zich niet ompraten en houdt voet bij stuk. “Ze moeten maar luisteren naar Mozes en de profeten”, zegt hij. Wie niet horen wil, moet voelen!
OK. Daar moeten wij het dan mee doen. Op het eerste zicht lijken de Schriftlezingen te zeggen dat we niet mogen feesten en genieten in het leven van nu en dat alles ons wel zal worden gegeven in het hiernamaals. Maar uitersten zijn natuurlijk nooit goed. We moeten niet alles verbrassen en het er maar van pakken in het leven, maar we moeten nu ook weer niet ons alles ontzeggen in de hoop dat alles goed komt in de hemel. De gulden middenweg is zoals steeds het beste.
Want de lezingen van vandaag houden wel degelijk een opdracht in voor het leven van nu. De eerste zin van de tweede lezing, uit de brief van de apostel Paulus aan Timoteüs, verwoordt dit goed: “Streef naar gerechtigheid, geloof, liefde, volharding en zachtmoedigheid.” “Daartoe zijt gij geroepen”, zegt Paulus tegen één van de eerste christenen en ook vandaag tegen ons. De les die we als gelovigen meekrijgen is duidelijk: het is bepalend wat we nu in ons leven doen. Hoe we nù zijn en hoe we ons nù tegenover onze medemensen opstellen zal van belang zijn.
Voor wie dus bescheiden is en met zijn naaste begaan, komt uiteindelijk alles goed. Voor sommige mensen vraagt dit om bekering, een ommekeer in de manier van leven. Ik zeg altijd: “Het Rijk Gods is hier en nu al bezig. We moeten daar nù aan werken, door mekaar te steunen, letterlijk en figuurlijk.” Maar één ding maakt Jezus ons in het evangelie wel duidelijk: wacht niet tot het te laat is!
Gerry Bellekens, bruggenbouwer van onze pastorale eenheid Mozes
