Kunnen katholieken Pride Month vieren, wanneer de LGBTQ-gemeenschap haar plaats in de samenleving markeert? Kunnen katholieken de reeks evenementen vieren die in juni plaatsvinden, tijdens wat nu vaak eenvoudigweg "Pride" [= Trots] wordt genoemd? Kunnen ze dit doen als trots een van de traditionele zeven hoofdzonden is?
Is het niet verkeerd om trots te tonen?
Ten eerste is het belangrijk om te onthouden dat er (ten minste) twee soorten trots zijn. De eerste is de voldoening die uit je eigen prestaties kan komen. Dit kan in ijdelheid veranderen, iets wat je moet vermijden. Dat merk van trots zegt: "Kijk eens hoe geweldig ik ben!" Het is het tegenovergestelde van nederigheid, een belangrijke deugd in het christelijk leven.
Nederigheid herinnert ons eraan dat we niet het middelpunt van het universum zijn en dat ons leven afhankelijk is van God. Dit is het soort nederigheid waarover Jezus spreekt in de zaligsprekingen wanneer hij zegt: "Zalig zijn de armen van geest" (Mat. 5:3). Dus de eerste soort hoogmoed kan een bedreiging zijn voor nederigheid, discipelschap en het spirituele leven in het algemeen.
Maar de tweede soort trots is een bewustzijn van de eigen waardigheid. En dat is dichter bij wat Pride Month bedoeld is voor de LGBTQ-gemeenschap: een erkenning van de menselijke waardigheid van een groep mensen die eeuwenlang met minachting, afwijzing en geweld is behandeld.
“Voor de religieuze persoon is deze maand ook een herinnering dat LGBTQ-mensen geliefde kinderen van God zijn.”
Voor de religieuze persoon is deze maand ook een herinnering dat LGBTQ-mensen geliefde kinderen van God zijn. Pride Month herinnert katholieken eraan om LGBTQ-mensen te behandelen met het "respect, mededogen en gevoeligheid" die de catechismus gebiedt, de "nabijheid, compassie en tederheid" die paus Franciscus heeft geleerd, en de liefde en barmhartigheid die Jezus toonde aan alle mensen, vooral degenen in de marge, tijdens zijn openbare bediening.
Het is vooral belangrijk voor kerken om Pride Month te markeren, aangezien veel van de afwijzingen waarmee LHBTQ-mensen te maken hebben gehad, gemotiveerd zijn door het christendom - althans wat veel mensen denken dat het christendom leert. Een voorbeeld: Een van de meest voorkomende redenen voor dakloosheid onder LHBTQ-tieners is dat ze om ogenschijnlijk religieuze redenen uit hun familie zijn gezet .
Kerken zijn ook plaatsen geweest waar LHBTQ-mensen zich beledigd, afgewezen en onwelkom voelden, als gevolg van de woorden en daden van niet alleen enkele bisschoppen en predikanten, maar ook van katholieke lekenleiders en gelovigen. Het is dus belangrijk voor kerken om Pride Month te markeren en onze LGBTQ-vrienden eraan te herinneren dat ze welkom zijn in wat tenslotte ook hun kerk is.
We moeten ook niet vergeten dat in veel landen LGBTQ-zijn een kwestie van leven en dood is. In verschillende landen kun je worden geëxecuteerd simpelweg omdat je homo bent of relaties aangaat met hetzelfde geslacht. Op deze plaatsen zijn LGBTQ-kwesties levenskwesties. In zo'n 70 landen kun je gevangen worden gezet voor LGBTQ-advocatuur. En in veel andere landen worden LHBTQ-mensen regelmatig lastiggevallen, aangevallen of vermoord. De kerk is geroepen om het hele jaar, maar vooral tijdens Pride Month, bij deze vervolgde mensen te staan.
En alleen omdat je Pride Month viert, wil nog niet zeggen dat je het per se eens bent met wat elke persoon, elke organisatie of zelfs elke praalwagen in elke parade te zeggen heeft. Pride Month gaat vooral over het ondersteunen van de fundamentele mensenrechten van de LGBTQ-gemeenschap: het recht om in veiligheid te leven, het recht om als gelijken te worden behandeld en het recht om volledig welkom te zijn in de samenleving.
Voor de LGBTQ-persoon gaat trots niet over ijdelheid, maar over menselijke waardigheid.
Bovendien lijken klachten over het gebruik van het woord 'trots' nooit van toepassing te zijn op andere groepen. Mensen zeggen vaak: "Ik ben er trots op een Amerikaan te zijn" op 4 juli. Of ze dragen op St. Patrick's Day buttons met de tekst 'Proud to be Irish'. Of als er iets geweldigs gebeurt in de kerk, vertellen ze hun vrienden: "Ik ben zo trots om katholiek te zijn." Er zijn maar weinig mensen die daar bezwaar tegen hebben of dat als ijdelheid zouden omschrijven. Mensen begrijpen over het algemeen het soort trots waar deze mensen over praten.
Voor de LGBTQ-persoon gaat trots niet over ijdelheid, maar over menselijke waardigheid.
Misschien is de beste manier om over Pride Month na te denken, je voor te stellen wat je zou zeggen tegen een jongere die eindelijk de moed heeft verzameld om je te vertellen dat ze LGBTQ zijn. Je weet dat God ze heeft geschapen. Je weet dat God van ze houdt. En je weet dat God wil dat ze zijn wie ze zijn. Dus je zou waarschijnlijk zeggen: "Ik ben zo trots op je dat je dat kunt zeggen."
Dat is het soort trots dat we deze maand vieren, en dat katholieken wereldwijd kunnen vieren.
Happy Pride!
[Dit artikel is een vertaling. Het oorspronkelijke artikel vind je door op deze link te klikken: James Martin.]
James Martin, SJ
