Men denkt soms nog dat het sacrament van de ziekenzalving bedoeld is voor mensen die stervende zijn. Het kan uiteraard dat de ziekenzalving op vraag van de zieke en/of de familie toegediend wordt wanneer het levenseinde nabij is. Maar de ziekenzalving is wezenlijk bedoeld voor iedere gelovige die geconfronteerd wordt met ziekte, een beperking, zorgbehoefte, tijdelijk of blijvend, en kracht en steun wil vragen door Gods nabijheid.
Verlieservaring
“Als je maar gezond bent!”, horen we zo vaak zeggen. Het is meestal ook de allereerste Nieuwjaarswens. Meestal zijn we er ons zelfs niet van bewust hoe gelukkig we zijn wanneer we gezond zijn en alles kunnen doen wat we willen. Geconfronteerd worden met ziekte, pijn, een beperking, zorgbehoefte – zeker wanneer het gaat over een lange periode waar men niet direct een einde aan ziet komen – veroorzaakt verlieservaringen. Men maakt als het ware een rouwproces mee. Het leven zoals het vroeger was, is niet meer. Ziekte kan mensen beletten hun job verder uit te oefenen. Tal van hobby’s of vrijwilligersengagementen die voldoening, levensvreugde en zingeving betekenden: plots kan dit alles niet meer. Sociale contacten vallen geleidelijk aan weg, de sociale kring wordt gereduceerd tot de familie en trouwe vrienden, als er nog familie is, als er nog trouwe vrienden zijn. Voor een aantal mensen betekent ziek zijn en zorgbehoefte dat ze het huis zelden of nooit nog kunnen verlaten.
De leefwereld wordt verengd. Men lijdt onder het afhankelijk zijn van anderen voor de eigen verzorging, het huishouden en alle taken van het dagdagelijkse leven.
Ouders en grootouders kunnen lijden onder het feit dat ze niet meer voor kinderen of kleinkinderen kunnen zorgen. Voor zieken die alleen wonen, of hun partner reeds verloren zijn, of voor mensen die geen kinderen hebben, kan de eenzaamheid zwaar doorwegen. Naast dit alles is er dan nog de last te dragen van de ziekte zelf: het moeten aanvaarden dat men in een wereld van dokters, ziekenhuizen en apotheken terecht komt. Misschien moeten allerhande diensten aan huis komen: thuisverpleging, gezinshulp, poetsdienst… en vindt men het moeilijk om hiermee om te gaan.
De ene situatie is de andere niet: sommige mensen die geconfronteerd worden met een langdurige ziekte, of een blijvende handicap, kunnen – ondanks zorgbehoefte – een andere wending geven aan hun leven, op een andere manier dan voorheen zingevende activiteiten vervullen. Maar ziek worden en zich beperkt weten: het blijft energie vergen om ermee om te gaan, te kunnen aanvaarden en het leven zinvol af te stemmen op deze situatie.
Als een mantel om mij heen geslagen
Het hoeft niet gezegd hoe belangrijk het is omringd te worden door wat men noemt ‘mantelzorgers’. Een partner, de kinderen die zorg opnemen, andere familieleden, een dierbare vriend of vriendin, zorgzame buren. De naaste mantelzorgers van de zorgbehoevende hebben trouwens zelf aandacht en zorg nodig, want hun leven verandert ook drastisch wanneer zij de zorg voor iemand opnemen. Voor gelovigen kan het sacrament van de ziekenzalving een zeer grote betekenis hebben: samen met zijn/haar familie, samen met mantelzorgers, vraagt de zieke kracht en bescherming aan God om met deze levenssituatie te kunnen omgaan. God komt hen in dit sacrament heel nabij, maakt een dakje boven hun hoofd (handoplegging) en geeft hen kracht en bescherming door de zalving met olie: “Ik ben er voor jou, als een Mantel om jou heen geslagen. Je bent nooit alleen, Ik ga de weg met je mee en Ik hou van jou!”
Ziekenzalving in gelovig samenzijn
Ieder die dit wenst kan thuis of in het ziekenhuis de ziekenzalving vragen. Een priester zal dit helpen voorbereiden en het sacrament van de ziekenzalving toedienen. Maar het kan ook in gelovig samenzijn in de kerk. Dit is wat gebeurt in een eucharistieviering met ziekenzalving. Daar zal de aanwezige geloofsgemeenschap het gebeuren meedragen en mee ondersteunen in het gebed en het samen vieren van de eucharistie. De persoon die de ziekenzalving wenst te ontvangen is indien mogelijk omringd door familie of mantelzorgers. Ziekenbezoekers en medewerkers van de werkgroep zorgpastoraal zijn ondersteunend aanwezig. Zo’n samenzijn kan een bron van sterkte betekenen voor al wie het meemaakt.
Praktisch
In de O.-L.-Vrouwekerk gaat de eucharistieviering met ziekenzalving door op Paasmaandag, 22 april, om 15 u. Na de viering is er een samenzijn in zaal De Kiem met koffie en heerlijke koffiekoeken.
In de St.-Michielskerk gaat de viering door op zondag 28 april om 10.30 u.
Wie als zieke reeds bezocht wordt door onze ziekenbezoekers ontvangt een persoonlijke uitnodiging en kan op deze wijze inschrijven voor de ziekenzalving. Wie nog niet bezocht wordt en de ziekenzalving wenst te ontvangen in één van beide vieringen kan hiervoor best tijdig zelf contact opnemen.
Voor de viering in de O.-L.-Vrouwkerk: via Ann Sarre, tel. 0474.28.79.96, emailadres ann.sarre@skynet.be
Voor de viering in de St.-Michielskerk: via het decanaal secretariaat, tel. 051.20.09.04, emailadres dekenij.roeselare@scarlet.be
Erna Nevejant