We geven aan haar graag even het woord:
“Parochie-assistente... een functie waarvan ik tot vorig jaar nog nooit had gehoord.
Toch ontstond er in oktober 2021, een waakvlammetje in mijn hoofd toen ik over deze vacature hoorde. Het waakvlammetje groeide langzaam uit tot een grotere vlam, en ik ging ten rade bij familie en vrienden, en natuurlijk ook bij deskundigen op de parochie. Na lang wikken en wegen besloot ik in januari 2022 te solliciteren. Daarna ging het snel, eind februari kreeg ik groen licht en begon ik meteen aan de lessen theologie en pastoraal aan het seminarie en in maart werd ik benoemd door de Bisschop. 1 april mocht ik aan mijn nieuwe functie beginnen.
‘En wat ga jij nu eigenlijk allemaal moeten doen in die kerk?’ vroeg bijna iedereen die ik tegenkwam. Mijn antwoord was steevast: ‘ik weet het eigenlijk zelf niet goed...’
Ik liet alles over me heen komen en ik proefde, zag, en leerde. De meimaand denderde als een stoomtrein over me heen met alle communies, examens en af en toe ook nog wat thuis zijn. Maar ik genoot, en mijn vlam ging steeds feller branden. Ik leerde veel nieuwe mensen kennen, en kwam mezelf ook wel eens opnieuw tegen. Ik was (en ben nog vaak) best wel onzeker in deze nieuwe wereld, maar ik genoot van al dat nieuwe. Ik wou een uitdaging? Ik kreeg er meerdere!
‘En wat doe jij nu eigenlijk allemaal in die kerk?’
Wel, heel hard werken eigenlijk. Veel bijleren, studeren. Met kinderen en jongeren samenwerken. Een taal leren spreken die ik amper kende. Veel vergaderen. Goochelen tussen avond- en andere bijeenkomsten en een gezin. Efficiënt met tijd leren omgaan. Met vrijheid leren omgaan. Zinvol werk doen. Praten, maar vooral veel luisteren. Dankbaar zijn voor de vele vrijwilligers die de 5 parochies van onze pastorale eenheid rechthouden. Gods Woord steeds beter leren kennen en mij geroepen voelen om dit te verkondigen.
Maar vooral... mij goed voelen, voldoening vinden en dat vuurtje die ik nu echt wel in mij heb brandend houden en af en toe een waakvlammetje bij anderen planten.
Ik ben gezegend met een goed netwerk, van familie en vrienden, maar zeker ook van collega’s en oversten die weten wat ‘de kerk’ inhoudt en me steeds zullen blijven begeleiden. Die het vuur zullen aanwakkeren als het af en toe dreigt te doven. Of juist de vlam wat kleiner zullen houden als het even wat te veel wordt.
En nu ben ik ook voor jullie allen beschikbaar. Ik wil een aanspreekpunt zijn voor al wie dat nodig heeft en met geloofsvragen zit. En voor iedereen die mij wat bij kan leren! Wees dan ook steeds welkom bij mij, je vindt me meestal in de pastorie op de Markt 18 in Oostrozebeke!”
