Op 15 augustus (O.L.Vrouw Hemelvaart) vertrokken Jolien Pieters (koster in Stuivekenskerke) en schoolvriendin Laure richting Compostella. Vanuit Rijsel gingen ze met de trein naar de Pyrenëen. Vandaar trokken ze te voet richting Compostella (+/-800 km). Op donderdag 20 september kwamen ze op hun eindbestemming Compostella. Jolien heeft voor ons een verslagje geschreven:
"Ik ben Jolien Pieters, 22 jaar oud en pas afgestudeerd. Vorig jaar kwam het idee in me op om samen met een vriendin, Laure, iets te doen nadat we afgestudeerd waren. Een soort reis maar dan iets wat we anders niet zouden doen. Het idee vormde zich al snel tot het plan om naar Santiago de Compostella te trekken, te voet. We zouden vertrekken van Saint-Jean Pied de Port op 16 augustus. Het plan begon meer en meer vorm te krijgen en wij kregen er meer en meer zin in.
De langverwachte datum was aangebroken. Na een afscheid van familie en vrienden vertrokken we met de trein naar het stadje waar het allemaal begon. De eerste wandeldag merkten we al dat het wandelen ons fysiek zwaarder viel dan we hadden verwacht. Vooral bergen doorkruisen is niet gemakkelijk, zeker wanneer het op de koop toe nog begint te regenen. Door de hulp van toen nog onbekende Italianen raakten we toch op onze eindbestemming van die dag. Na de eerste prachtige dag te hebben beleefd, merkten we nog meer moois op: de hulp van andere mensen wanneer je die het hardst nodig hebt, het medeleven wanneer je kramp krijgt of wanneer de spieren op dat moment niet meer mee willen, het landschap die elke dag een totale verscheidenheid weergeeft,… We trokken door wijnstreken, verlaten dorpjes, de bekende droogte van de Meseta en dan terug in de groene natuur van Galicië.
Niet alles in zo’n tocht is rozengeur en maneschijn. Elke dag is het fysiek en mentaal een stap om ’s morgens te vertrekken omdat je lichaam met de dag meer moe wordt. Ook wanneer we ziek gevallen zijn halverwege en moesten recupereren en op minder krachten doorgaan, vroeg het doorzettingsvermogen. Elke pelgrim op de weg komt in contact met dingen die hij of zij minder hygiënisch of proper of leuk vindt; maar elk van deze voorgaande dingen worden snel vergeten het moment dat je in Compostella toekomt en trots bent op jezelf dat je het doorzettingsvermogen had om er te raken. De misviering op het einde van onze tocht gaat me bij blijven: het grote zwaaiende wierookvat over de hoofden van de pelgrims en dan het gezang van een zuster erbij.
De tocht zal me bijblijven om 2 verschillende redenen: Het is spiritueel een hele ervaring om een hele dag gewoon te kunnen genieten van wat er rond je gebeurt en dat zo lang totdat je lichaam de rust ervaart die rond je ook aan het gebeuren is. Het tweede zijn de mensen rondom je, de steun die ik van het thuisfront ervaarde en de mensen rond me die ons aanmoedigen. Elke dag opnieuw.
Het was een prachtige ervaring! Bedankt aan iedereen die me steunde om te vertrekken ook al zagen ze me niet graag gaan. Bedankt aan Laure, mijn reisgezellin, om het zagen en klagen van mijn kant goed te verstaan en om dit onvergetelijke samen te beleven!"