Ik begon het nieuwe werkjaar met anderhalve week Duitsland, voor twee belangrijke evenementen. Het eerste was de elfde Algemene Vergadering van de Wereldraad van Kerken (WRK), die plaatsvond in Karlsruhe van 31 augustus tot 7 september 2022. De WRK werd opgericht in 1948, kort na de Tweede Wereldoorlog. Vandaag telt de WRK 352 lidkerken, die samen ongeveer vijfhonderd miljoen christenen vertegenwoordigen uit 140 landen. Alle oosterse en orthodoxe Kerken zijn lid, evengoed als de meeste Kerken en kerkelijke gemeenschappen ontstaan tijdens en na de Reformatie. De katholieke Kerk is geen lid, maar neemt wel actief deel aan tal van haar activiteiten. Zo stuurde het Vaticaan een officiële delegatie naar Karlsruhe, bestaande uit een twintigtal katholieken uit diverse landen, bij wie ondergetekende.
Naar binnen en naar buiten
Heel die bijeenkomst sprak me enorm aan. Dat zoiets mogelijk is! Christenen uit alle landen en continenten, die kerkelijk en maatschappelijk zo sterk van elkaar verschillen, en toch samen met elkaar onderweg zijn. Enerzijds kijken ze naar binnen: naar de vraag hoe Kerken kunnen werken aan onderlinge toenadering en verbondenheid. Anderzijds kijken ze naar buiten: naar de vele uitdagingen die de wereld en de samenleving vandaag stellen. De oecumene is geen theoretische denkoefening. Ze is een lange weg die Kerken samen afleggen, te voet door de geschiedenis. Het deed me deugd zoveel verbondenheid te ervaren.
Van Karlsruhe ging het richting Frankfurt. Daar vond van 8 tot 10 september 2022 de vierde algemene vergadering van ‘de synodale weg’ plaats, georganiseerd door en voor de katholieke Kerk in Duitsland. Ook dat was een unieke ervaring. Na de zware klap van het pedofilieschandaal wil de katholieke Kerk in Duitsland werken aan herbronning en hervorming. Te veel is misgelopen om nog vrijblijvende gesprekken te voeren. Meer dan gesproken, moet er gehandeld worden. Met een vrijblijvende synodaliteit is niemand meer gediend.
Samen uit de crisis
Meer dan tweehonderd vertegenwoordigers uit alle geledingen van de katholieke Kerk waren aanwezig, inbegrepen alle Duitse bisschoppen en hulpbisschoppen. Gelukkig zit de overgrote meerderheid van alle gelovigen, religieuzen en bisschoppen op dezelfde lijn. Alle documenten werden goedgekeurd met gemiddeld negentig procent van alle stemmen, behalve één document dat net geen tweederdemeerderheid onder de hulpbisschoppen had. Ik was onder de indruk van zoveel competentie, engagement en gedrevenheid. De overgrote meerderheid wil samen uit de crisis komen. Een voorbeeld overigens van hoe een synodaal proces kan verlopen: open en transparant, ieder kan zijn of haar inbreng doen, gebouwd op stevig onderzoek en studiewerk, bisschoppen en kerkvolk samen. Misschien iets voor onze Vlaamse Kerk, op een latere datum?
Handelen
Van Duitsland terug naar Antwerpen voor ons nieuwe werkjaar. Ook hier is de uitdaging: eenheid in verscheidenheid. Op 21 september 2022 publiceerden de Vlaamse bisschoppen een tekst over de pastorale omgang met holebi-paren, inbegrepen de mogelijkheid van een kerkdienst en een zegenwens. Hier speelt dezelfde dynamiek als in Duitsland. Meer dan gesproken en nog eens gesproken, moet er gehandeld worden, willen we het vertrouwen van mensen in de kerkgemeenschap niet verder verliezen. We weten ons daarbij trouwens gesteund door het woord van paus Franciscus.
+ Johan Bonny
Lees meer in ‘Relevant’.
Abonneren kan via abonnementen.relevant@kerknet.be. Info op www.relevant-bisdomantwerpen.be.
Een abonnement kost 25 euro. Een los nummer kost 10 euro.
Info op 03 202 84 30.
