Geboren en getogen in Hulshout was Liliane aanvankelijk een eerder onopvallende parochiaan. Dat veranderde helemaal toen begin jaren 1980 gestart werd met de oprichting van een parochieteam. Liliane nam deel aan de vormingsavonden en werd gevraagd om lid te worden van het nieuwe parochieteam. Een opdracht die ze bewust en graag heeft aanvaard. Liliane bekende toen dat al langer in haar het verlangen groeide om meer te doen binnen de parochiegemeenschap, zich in te zetten voor mensen.
Toen binnen dat team aan ieder lid een bijzondere aandacht voor een of andere vereniging of groep werd toevertrouwd, koos Liliane voor de Katholieke Vereniging Gehandicapten (KVG). Ze heeft er jarenlang prachtig werk verricht. Gedreven en met een bewonderenswaardige energie bouwde ze een sterk bestuur uit. Ze was de motor die de groep in beweging hield. Ze sprak mensen aan, overtuigde hen om mee te doen, haalde hen uit hun isolement. Liliane leidde de KVG-afdeling met kordaatheid maar evenzeer met warmhartigheid en fijngevoeligheid, “want de kwijnende vlaspit mag niet doven, het geknakte riet mag niet breken”. Ook in het kluwen van wetgeving, administratie, subsidies enzovoort waar mensen met een handicap nogal eens verdwalen, leerde Liliane haar weg kennen, bekwaamde ze zich en heeft zo velen daadwerkelijk geholpen. Het was ook onder haar enthousiaste impuls dat in het KVG-verbond een werking voor ouders van kinderen met een handicap ontstond, een groep waarin ze jarenlang het voortouw heeft genomen.
Intussen was Liliane gestart met de opleiding tot pastoraal werkster in ons bisdom. Ook dat was een lang sluimerend verlangen en een bewuste keuze om zich nog meer te bekwamen, om zich nog meer vanuit een verankerd geloof in te zetten voor de kwetsbare mens. Intussen bleef ze zich onverdroten inzetten voor ‘haar’ KVG. De leden van deze groep waren er haar ontzettend dankbaar voor. Tot op vandaag waarderen ze wat Liliane al die jaren voor hen heeft gedaan en betekend.
Na haar vertrek uit Hulshout kwam haar pastorale werk minder op de voorgrond. Maar haar betrokkenheid op mensen is gebleven. De laatste jaren waren moeilijk. Liliane werd ziek, ze vocht moedig terug. Geholpen en gesteund door haar familie en vrienden heeft ze dat zware kruis moedig gedragen. Op 2 februari, dag van Lichtmis, is Liliane gestorven. Ze werd 71 jaar. Liliane leeft nu in het stralende Licht van de Eeuwige.
Rachel Van Hoof