Een bisschop heeft meerdere taken. Hij is liturg, bestuurder en bruggenbouwer. Als leraar is hij ook de behoeder van het geloofsgoed. Dan valt al snel het woord “traditie”. Een stevige verworteling in de traditie kan verwarring en verdamping voorkomen. Het gaat dan om het behoud van de kerkelijke identiteit. Maar traditie kan ook stollen en verstarren. Het wordt dan een museumstuk zonder betekenis voor het actuele leven van de kerk. Gerard de Korte, bisschop van ’s-Hertogenbosch, belicht in een essay in Tertio nr. 1.143 van 5 januari 2022 de betekenis van de christelijke traditie.
Alvorens de kern van de brede christelijke traditie te omschrijven, biedt het essay van bisschop Gerard de Korte eerst een korte analyse van recente ontwikkelingen in de westerse samenleving en kerk. Het is immers zinvol stil te staan bij de context waarbinnen de vraag naar de betekenis van de levende christelijke traditie als ankerpunt voor het geloof wordt gesteld. Het essay hanteert het enkelvoud maar feitelijk gaat het om tradities in meervoud, zowel binnen de rooms-katholieke kerk als binnen het wereldchristendom als geheel. Bisschop De Korte stelt vast dat in tijden van religieuze onzekerheid en maatschappelijk onbehagen het verlangen naar overzichtelijkheid groeit. Het antwoord op dat verlangen wordt evenwel niet meer automatisch gezocht in kerk en christendom. Geloof is een optie geworden, verre van een vanzelfsprekendheid.
Als het gaat om de voortgang van de christelijke traditie staat de kerk voor een geweldige uitdaging. Ze moet wegen zoeken om het (religieuze) verlangen van mensen te verbinden met Christus en de kerk. Uiteindelijk gaat het natuurlijk om haar corebusiness en dat is het levend houden van de vraag naar God.
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be