Enkele citaten, met name van Paus Franciscus, die ons helpen nadenken over het verband tussen het christelijk geloof en het onthaal van vreemdelingen:
Elke vreemdeling die op onze deur klopt, biedt een kans op ontmoeting met Jezus Christus, die zichzelf identificeert met de verwelkomde en de afgewezen vreemdeling van alle tijden (Mt25, 35-43). Elke persoon die gedwongen is om zijn moederland te verlaten op zoek naar een betere toekomst, wordt door de Heer toevertrouwd aan de moederlijke zorg van de Kerk [Boodschap werelddag Migranten en Vluchtelingen 2018]
Wij zijn allen migranten en zijn allen vluchtelingen, sinds de roeping van Abraham, doorheen alle migraties van het volk van Israël en samen met Jezus zelf, die een vluchteling, een immigrant was. Door ons geloof zijn wij existentieel migranten. De menselijke waardigheid houdt noodzakelijkerwijze een ‘op weg zijn’ in. (p.27 )
De bron van het probleem zijn de landen waar de migranten vandaan komen. Waarom verlaten zij hun land? Door gebrek aan werk, omwille van oorlog of door een gebrek aan werk omdat ze uitgebuit werden. Wij leveren de wapens waarmee ze onderling elkaar vernietigen; we klagen dat migranten ons komen vernietigen maar we sturen zelf de raketten naar daar. Wij zijn het die de wapens geven. Wij lokken chaos uit, en wat doen we? …. We hebben het recht niet de mensen die hier aankomen, niet te helpen. (p.30-31)
We mogen niet onverschillig blijven voor het lot van miljoenen migranten en vluchtelingen die op de deur van rijke landen kloppen. (p.69)
Het actuele probleem van migratie is dat zij angst aanjaagt. Maar wie maakt wie bang? (p. 90)
Als de Kerk zich niet meer uitspreekt over het aanvaarden van migratie en het onthaal van migranten, verzaakt zij aan haar plicht. (p.91)
Dit is een schandalige situatie die ik slechts met één woord kan omschrijven, het woord dat ik op Lampedusa gebruikt heb : schaamte. (p.121)
Ik vereenzelvig mij met de uitspraak van de aartsbisschop Hieronymus van Griekenland: ‘Wie de ogen ziet van de kinderen die wij in de vluchtelingenkampen ontmoeten, ervaart onmiddellijk het “bankroet van de mensheid”’. (p.121)
De christen die zijn deur sluit voor vluchtelingen of voor iemand die hulp nodig heeft, is een hypocriet. (p.126)
Ik droom van een Europa waar migrant zijn geen misdrijf is, maar een uitnodiging tot een groter engagement voor de waardigheid van elke mens. (p. 162)
Vluchtelingen zijn onze broeders. Een christen sluit niemand uit. (p. 400) [Ontmoetingen met Dominique Wolton : "Politiek en samenleving"; de paginanummers verwijzen naar de Franstalige editie (Editions de l'Observatoire - août 2017)]
Onze eerste zorg zal altijd onthaal zijn, ongeacht de persoon die aanklopt. Dat is de opdracht die wij ontvangen vanuit het evangelie. Onze eerste aandacht zal altijd de waardigheid van de persoon zijn die voor ons staat en die ons zegt: 'Wij zijn broeders en zusters van elkaar'. Op dit punt kunnen wij als Kerk niet wijken. Nooit kunnen onze eerste vragen uitmonden in voorwaarden die anderen beangstigen of die uit angst voorkomen. Er kan geen sprake zijn van een ‘muur’ tussen de andere en mij, ook al verschillen we op bepaalde punten. [Verklaring van de Belgische Bisschoppen uit 2015 "Samen leven met migranten en vluchtelingen, onze broeders en zusters"]
vorig volgend
Terug naar inhoudstafel