Wat is “Vlaanderen Beauraing”?
Jenny “Eigenlijk is dat een bedevaart voor zieken en gehandicapten, die voor het eerst georganiseerd werd tijdens de week van Hemelvaart in 1958. De bestuurder is pater Herman d’Hooge en de hoofdverpleegster Denise Degros. De vereniging neemt zieken mee van West- en Oost-Vlaanderen maar ook van Brussel. Destijds werden enkele zieken vervoerd naar Beauraing op draagberries in legervrachtwagens. Nu hebben de zieken elektrische rolwagens die ze verplaatsen met een liftbus. De groep groeide uit tot 130 om nu weer terug te vallen op 50. Dit omwille van de leeftijd van de zieken maar ook door de veranderende tijdsgeest. Vroeger was een bedevaart een van de weinige mogelijkheden om een weg te kunnen gaan met verzorging. Tegenwoordig zijn er veel meer verschillende vormen van ontspanning voor zieken en mensen met een handicap.”
Wat doen jullie voor de zieken wanneer jullie een week naar Beauraing gaan?
Jenny “Van het opstaan tot het slapengaan verzorg ik en ben ik heel de week verantwoordelijk, voor één persoon met een zware fysieke handicap. Die man slaapt in zijn rolstoel die hij kan omvormen tot een soort bed gemaakt specifiek voor zijn lichaam. Er hangt ook een computer aan waar hij dingen mee kan doen. ’s Morgens was ik hem en maak ik hem klaar voor het ontbijt. Ik geef hem eten en zorg dat hij aan de activiteiten kan meedoen. Dit is ook zo ’s avonds en omdat hij weinig fysiek kan doen praten we veel over diverse dingen. Voor de medische verzorging zijn er afzonderlijke verpleegsters. Niet iedereen is trouwens even zwaar ziek, er zijn gradaties.”
Freddy “Helper zijn dat is een microbe. We hebben deze organisatie leren kennen via de school van onze dochter Els. Ik doe de logistiek wat wil zeggen tafels versleuren, dekken en afruimen. De stoelen in de tuin klaarzetten als het mooi weer is, kortom ik zorg voor alles wat met de “inwendige mens” te maken heeft.”
Waaruit bestaat zo een bedevaart?
Jenny “Vlaanderen Beauraing is helemaal geen trieste bedoening want het is niet louter bedevaart. Er is dagelijks een sermoen, een mis en om 15u het lof. Maar daarbuiten is er zeker plaats voor ontspanning. Het is ook een stukje vakantie onder vrienden en lotgenoten. Het is niet verboden om te lachen! Maar je merkt wel dat mensen een soort “favoriete” Lieve Vrouw hebben. Wie die van Beauraing goed vindt, zal anders staan tegenover die van bijvoorbeeld Banneux. Het heeft te maken met de structuren waarbinnen ze altijd zitten.”
Het draait ook specifiek rond Hemelvaart?
Freddy “Ja, deze hoogdag is letterlijk en figuurlijk een hoogdag. Het is een mooi gezongen mis (door professionele mensen uit het Lemmensinstituut) met herdenking van de overledenen van het voorbije jaar. Daarna is er een aperitiefje met hapjes voor wie iets extra te vieren heeft, bijvoorbeeld zoveel jaren getrouwd, een verjaardag, enz. De zusters verzorgen die dag een feestelijke maaltijd. Na de middag is er ook de jaarlijkse tombola. Meer vragen de mensen niet want eigenlijk hebben ze routine nodig. Als ze weten dat het elk jaar hetzelfde verloop is voelen ze zich ook in Beauraing thuis. De laatste avond is er kaarsjesprocessie en als we “lief vrouwke ik kom niet om te bidden maar om een poos bij u te zijn” zingen, beginnen er bij velen tranen te vloeien. Want dan weten ze dat het weer voorbij is en dat iedereen teruggaat naar zijn vertrouwde omgeving.”
Waarom blijven jullie dit verder doen?
Jenny en Freddy “Het is best wel een vermoeiende week maar je krijgt er zoveel oprechte en dankbare vriendschap voor terug. Niets maakt zo gelukkig dan anderen gelukkig maken. Zo een week zet je ook met je voeten op de grond. Leven met een handicap of ziekte is niet te onderschatten. Als we terug thuis komen, horen we liefst niemand klagen over een beetje hoofdpijn!”