Vanuit het Oscar Romerocollege in Dendermonde ontvingen we een indringende reflectie bij het feest van driekoningen, geschreven door schoolpastor Johan Poppe.
Jonathan Jacob, Jozef Chovanec,
George Floyd, Sanda Dia,…..
Enkele namen uit een lijstje waar geen rangorde in geldt.
Deze namen zouden ons niet onberoerd mogen laten.
Ze roepen heel wat emoties op van onmacht en onbegrip,
pijn, verdriet en boosheid, kwetsbaarheid, discriminatie en vernedering.
Melchior, Balthazar, Kaspar,
deze namen uit een ander lijstje
zouden ons als christen niet onberoerd mogen laten.
Ook zij roepen emoties op,
ook zij vertellen een verhaal van onbegrip en machteloosheid,
kwetsbaarheid en vernedering, misbruik en leugenachtigheid.
Wat hebben beide groepen mensen gemeenschappelijk?
Wij kunnen hun pijn en verdriet koesteren
Onmacht en onbegrip vertalen als motief
voor een heilloze zoektocht naar vergelding.
Wij kunnen de boosheid om zoveel kwetsbaarheid en vernedering
voeden en sterker laten worden.
Moedig is echter de mens die dat niet doet,
en niet de weg van Herodes gaat,
maar eerder een verhaal van Licht wil schrijven,
ondanks de kracht van duisternis.
Genadig is de mens
die een ster van licht en hoop wil volgen
én probeert te zijn.
Zulke mensen hebben hun verontwaardiging niet losgelaten,
integendeel!
Het is hun krachtigste drijfveer
om niet én nooit naar macht te grijpen,
om geen onderscheid te maken tussen zwart en wit,
gelovig of ongelovig, weerloos of machtig.
Hun verontwaardiging vindt zijn kracht
in hun denken en voelen,
hun manier van hopen en geloven,
hun kijk op mens en wereld.
Zoals van de 3 wijzen wordt verteld
dat ze andere wegen bewandelden
na het zien van het Kind,
en daardoor hun verontwaardiging toonden
ten aanzien van mensen als Herodes,
zo ook overkomt het alle mensen die het aandurven
om een ander mens in de ogen te kijken
en te beluisteren van hart tot hart.
Hun kracht én verontwaardiging
voeden zich niet aan hun eigen ego,
hun kleine ik.
Zij hebben nooit de indruk iets te zullen verliezen,
voelen geen bedreiging en geen angst
wanneer zij zich met een andere mens verbinden.
Zij knielen graag
voor wat mooi is, of klein en broos
Hun oprechte verontwaardiging erkent hoe
net daar toekomst zich wil tonen,
de helende kracht van God zich beloftevol aandient.
Grijpen naar het leven is bij hen delen geworden,
conserveren van machtsposities werd bewandelen
van nieuwe en ongekende wegen.
Een heilige en wijze verontwaardiging
maakt hen tot genadevolle mensen,
het haalt het rijkste uit henzelf naar boven
het is als goud en wierook en mirre die aan het
leven worden teruggegeven.
De confrontatie met het wonderlijke Kind,
de goddelijke mens Jezus,
kunnen ons in het hart raken,
ons omkeren,
onze angst en lauwheid omzetten in
daden van verontwaardiging.
We zullen andere en onbekende wegen worden opgestuurd,
onze wereld wordt op zijn kop gezet.
We zullen een ster volgen die soms helder,
soms omfloerst, maar steeds aanwezig,
ons dicht bij elkaar houdt,
hartverwarmend dicht.
JoP
