Goede vrienden,
deze morgen namen we met velen gelovig afscheid van pr. Joris Hardiquest. We gaven er uiting aan ons verdriet. We spraken er onze dankbaarheid uit voor wie hij voor ons was. We hebben gebeden dat hij de kracht van Jezus’ opstanding mag gewaarworden. Laten we pr. Joris en allen die ons in de dood zijn voorgegaan meedragen in ons hart en gebed. Voor een moment van bezinning bezorg ik je graag de tekst van de homilie.
Met verbonden groeten,
+ Koen Vanhoutte
Homilie uitvaartdienst priester Joris Hardiquest 08 april 2022
Rom. 8,14-17 Mt. 5,1-12a
Wat zeggen we van iemand die gestorven is? We delen heel wat herinneringen en anekdotes. We proberen de persoonlijkheid en het karakter van de overledene te typeren. We zeggen soms niets dan goeds over wie gestorven is. In een vrijmoediger spreken komen ook enkele kleine kantjes aanbod. Bij het heengaan van pr. Joris is het niet anders. Vandaag beluisteren en delen we heel wat getuigenissen over hem, ook in deze uitvaartdienst.
Hebben we met al die verhalen ten volle recht gedaan aan wie pr. Joris was als christen, als priester? De zaligsprekingen die we beluisterden, helpen ons om een preciezer portret van de overledene te schetsen. De evangelietekst reikt ons een dieptelezing aan van wie pr. Joris als mens wilde zijn: een leerling van Jezus in het beleven van de zaligsprekingen. Jezus was de eerste om volop voor die levenswijze te kiezen: zachtmoedig, nederig en zuiver van hart; steeds op zoek naar vrede en gerechtigheid; vol mededogen, dichtbij mensen in verdriet; trouw ook bij groeiende tegenkanting. Als christen zocht pr. Joris zijn Meester op de weg van de zaligsprekingen te volgen. Zoals bij iedere mens ging dit met vallen en opstaan. Nooit echter verdween het verlangen uit zijn hart om te worden als zijn Meester. Hij vertaalde de zaligsprekingen in de concrete omstandigheden van zijn leven. Als priester stond hij graag in dienst van Gods volk om Jezus’ Woord te laten klinken in deze tijd, om de tekenen van Jezus’ aanwezigheid te vieren in een verzorgde liturgie en om als goede herder zorg te dragen voor de gemeenschap met bijzondere aandacht voor mensen in armoede, mensen met zorgen. Het was het diepe verlangen van pr. Joris om onze kerkgemeenschap te vernieuwen en in dienst te staan van stad en samenleving. De weg van de zaligsprekingen bewandelen, persoonlijk en met de gemeenschap, was voor pr. Joris een bron van vreugde. Het was ook een weg die veel van hem vroeg, soms moeite kostte, maar hij bleef de weg gaan met vertrouwen en gezegend met een blij gemoed.
(Lees verder onder de foto)